sleepy soundtrack
Κυριακή πρωί με το ρολόι να δείχνει 10:46 και το ημερολόγιο να λέει ότι αισίως φτάσαμε στις 20 Ιουλίου. Περνάει ο καιρός και άλλα κλισέ, το Sonic Death Monkey πάει προς τα δεύτερα γενέθλιά του (να φτιάξουμε και τούρτα!), εμείς αγχωνόμαστε για το αν καταφέρουμε να πάμε μέχρι το Λουτράκι για διακοπές (ας είναι καλά το τιμημένο πολεμικό ναυτικό), η ζέστη δεν μειώνεται ιδιαίτερα από ένα ελαφρύ αεράκι, αλλά παρ’ όλη την γκρίνια απολαμβάνουμε ένα ωραίο και ήρεμο κυριακάτικο πρωινό παρέα με καφέ και το «All Hour Cymbals» των Yesayer, το οποίο κάθε φορά που το ακούω μου φαίνεται ακόμα πιο γλυκά γοητευτικό.
Αυτό που πάντα μου έκανε εντύπωση και σκεφτόμουν πάλι χτες την ώρα που έπεφτα για ύπνο είναι πως μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να κοιμούνται χωρίς μουσική (ή έστω χωρίς ράδιο). Όταν δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες φυσικά και θα το κάνεις αλλά ακόμα και τότε νιώθεις ότι κάτι λείπει. Λίγες αισθήσεις είναι πιο όμορφες από το να ξυπνάς μέσα στη νύχτα και μισοκοιμισμένος να ακούς αυτό που παίζει. Βέβαια η επιλογή της μουσικής για την νύχτα είναι ένα πράγμα που θέλει προσοχή (εκτός αν αφεθείς στις επιλογές του ραδιοφώνου – η νυχτερινή ζώνη, δηλαδή μετά τις 2, του Εν Λευκώ είναι μια πολύ καλή επιλογή σε περίπτωση που βαριέστε να φτιάξετε δικιά σας playlist) και χρειάζεται αρκετή σκέψη για να μην ξυπνήσεις το βράδυ υπό τους ήχους ενός album που δεν ταιριάζει με εκείνη την ώρα και φυσικα δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθείς από το κρεβάτι για να το αλλάξεις. Επίσης μεγάλη σημασία έχει και η λεπτή ισορροπία που πρέπει να πετύχεις στην ένταση στην μουσική ώστε να μην είναι τόσο χαμηλή ώστε να σε αναγκάζει να συγκεντώνεσαι για να ακούσεις (και άρα να μην υπάρχει ελπίδα να κοιμηθείς), αλλά ούτε και τόσο ψηλή που να σε ενοχλεί και να σε κάνει να ξυπνήσεις με πονοκέφαλο.
Οι επιλογές για το τι θα ακούσεις είναι υπερβολικά πολλές, γενικότερα καλό θα είναι να προτιμήσει κάποιος ήρεμα πράγματα (δεν λέω ωραίοι οι Darkthrone, αλλά να ξυπνήσεις στις 4 και να παίζει το «Transylvanian Hunger» παίζει να μην είναι και η πλέον ειδυλλιακή στιγμή). Εδώ απλά προτείνουμε την playlist της προηγούμενης νύχτας (προορισμένη για περίπου 9 ώρες ύπνου).
Have A Nice Life – Deathconsciousness (01:25:01)
«Deathconsciousness is the highly enjoyable and addictive double debut album from Have a nice Life who’s sound is original mix 80’s synth pop, Goth electronics, doom, ambient, cold folk, Industrial and Shoegaze indie. Managing to be tuneful and atmospheric, noisy yet soothing and cathartic, epic yet shambolic» λέει το Musique Machine. Φετινός δίσκος, έχει μπόλικες παραξενιές αλλά μόλις τις κατανοήσεις σου αποκαλύπτονται μεγάλες δόσεις ομορφιάς. Και το δεύτερο cd ξεκινάει με τραγούδι που έχει τον τίτλο «Waiting for Black Metal Records to Come in the Mail».
Russian Circles – Station (00:43:23)
Το δεύτερο album των post rock-άδων Russian Circles δεν ξεφεύγει πολύ από τα κλισέ του είδους, ούτε είναι καμιά τρελή δισκάρα, αλλά για την συγκεκριμένη στιγμή είναι πολύ ευχάριστα χαλαρωτικό και ταιριάζει απόλυτα με την ώρα. Ίσως περισσότερες ακροάσεις να αποκαλύψουν και άλλα προτερήματα.
Εmanuele Εrrante – Ηumus (00:55:53)
To καινούριο album του Ιταλού ήρθε από το πουθενά και είπε να καλύψει κάποια κενά για όσους έψαχναν συνθέτες που ακολουθούν τη σχολή του Steve Reich. Πολύ ωραίο album και αυτός ο ηλεκτρονικοακουστικός μινιμαλισμός είναι ό,τι πρέπει για την ώρα που ήδη έχει αρχίσει να κινείται προς τα ξημερώματα.
Joe Grimm – Brain Cloud (00:57:29)
Δευτερη σερί επιλογή συνθέτη για την συγκεκριμένη ώρα, ο Αμερικάνος Joe Grimm αυτή τη φορά έρχεται να μας προσθέσει τις επιρροές των Alvin Lucier (μαθητής του οποίου υπήρξε), Charlemagne Palestine και Gyorgy Ligeti. Μην περιμένετε εξάρσεις και δυναμικά σημεία αλλά φροντίστε να ξυπνήσετε όσο θα παίζει και να το ακούσετε στην ησυχία της νύχτας.
The Elemental Chrysalis – The Calocybe Collection (01:15:49)
Θυμόμαστε το album που έβγαλαν το 2005 οι φίλοι μας και λατρέψαμε από την πρώτη στιγμή που το ακούσαμε. Folk, ψυχεδέλεια, ambient, drone και μπολικα άλλα δημιουργούν ένα δίσκο ανυπέρβλητης ατμόσφαιρας που σε καμιά περίπτωση δεν γίνεται πνιγηρή (ωστε να μας ενοχλήσει) αλλά περίεχει πολλά κομμάτια που θα σου φέρουν χαμόγελα όταν θα αναρωτιέσαι μέσα στον ύπνο σου τι είναι αυτό που παίζει.
Bersarin Quartett – S/T (00:58:09)
Τον Γερμανο τον εκθείαζα όταν έπεσε στα χέρια μου το ντεμπούτο του πριν κάποιους μήνες. Soundtrack-ική δουλειά που θα θυμίσει από Craig Armstrong και Massive Attack μέχρι glitch. Αυτό να κάτσετε σίγουρα να το ακούσετε προσεκτικά γιατί είναι από τα καλύτερα φετινά album.
Sawako – Bitter Sweet (00:49:07)
Το τέταρτο album της Γιαπωνεζούλας που φροντίζει να μας χαρίζει ambient ηχοτόπια αλλά που χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερη αίσθηση της μελωδίας που έχουν μέσα τους οι μουσική από την συγκεκριμένη χώρα. Έχει αρχίσει να ξημερώνει κιόλας οπότε θέλετε κάτι χαλαρό, απλό και ελκυστικό.
Ass – My Get Up And Go Just Got Up And Went (00:40:14)
Γι’ αυτό το album είχαμε ξαναμιλήσει σε σχετικά πρόσφατο post οπότε σας παραπέμπω εκεί.
William Basinski – The River (01:33:45)
Μια δουλειά του αγαπητού κυρίου Basinski από το 1983 που επανακυκλοφόρησε φέτος θα είναι ο δίσκος που θα κλείσει την playlist μας. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να λείπει ο εν λόγω μουσικός από τέτοιες νυχτερινές ακροάσεις αφού οι δουλειές του εδώ και πολλά χρόνια είναι σεμινάρια στην ambient μουσική.
(09:18:50)
Κάπως έτσι φτάσαμε στο τέλος του ύπνου μας και ξυπνάμε αναζητώντας τον πρωινό κυριακάτικο καφέ μας. Επίσης όσο έγραφα αυτό το post το «All Hour Cymbals», αναμενόμενα, τέλειωσε και έδωσε την θέση του στο πολύ διαφορετικό «Ghost Town» του Dan Friel (www.danfriel.com), το οποίο είναι η δεύτερη όχι-ακριβώς-noise κυκλοφορία μετά το album των Fuck Buttons που καλό θα είναι να ακούσετε. Γεμάτο ενέργεια, σχεδόν punk σε σημεία, συνδυάζει τις εκρήξεις και τις ατμόσφαιρες, τις μελωδίες και τα παραμορφωμένα beats. Δώστε noise στο λαό.
Καλή σας μέρα.
sonic death monkey 