happy(?) summer days
Περίμενα το καλοκαίρι λιγότερο πλούσιο από πλευράς κυκλοφοριών. Ας είμαστε ρεαλιστές, όλοι θέλουν διακοπές και κάπου αυτή την εποχή πάντα υπήρχε μια βουτιά στον αριθμό καινούριων κυκλοφοριών. Περιδιαβαίνοντας όμως ανάμεσα στις μουσικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών βρίσκουμε συνεχώς νέους δίσκους, τους οποίους είτε τους περιμέναμε, είτε χαρήκαμε που τους μάθαμε. Εδώ και 2-3 βδομάδες σχεδόν δεν προλαβαίνω να ακούω καινούρια πράγματα, καινούρια ωραία πράγματα για να πούμε και την αλήθεια.
Αυτό είναι καλό, καθώς τα περισσότερα άλλα πράγματα τριγύρω πάνε κατά διαόλου αυτές τις μέρες. Είναι κομματάκι αστείες αυτές οι αντιθέσεις (ή τουλάχιστον είναι αστείες όσο μπορείς να κάνεις υπομονή). Επειδή όμως εδώ ήρθαμε να μιλήσουμε για μουσική , ας δούμε τι άλλο ωραίο ακούσαμε τελευταία και ας συνεχίσουμε στο πνεύμα των τελευταίων posts.
hippy summer and psychedelic sunsets
Religious Knives – Resin/It’s After Dark
Colour Haze – All
Πρώτη επαφή με δαύτους εδώ τους Αμερικάνους και ευτυχώς δεν αποθαρυνθήκαμε από την ταμπέλα drone rock που τους έχει κολλήσει πολύς κόσμος. Κάτι πολύ πιο όμορφο από ότι υπονοεί ο όρος, νομίζω ότι οι Religious Knives θα αγαπηθούν κυρίως από όσους εκτιμούν την μουσική των Bardo Pond. Μια λιγότερο φαζαριστή εκδοχή τους, πιο μελωδική, πιο 70s ψυχεδελική, πιο παλιομοδίτικη. Και οι δυο κυκλοφορίες είναι φετινές (αν και από όσο έχω καταλάβει έχουν μαζέψει και παλιότερο υλικό), και οι δυο ειναι εξίσου όμορφες. Αν θέλετε να πάρετε μια πρώτη γεύση, ακούστε το «The Sun» που μοιράζονται και οι δυο.
Τους Colour Haze τους ξέρουμε, τους αγαπάμε και τους εμπιστευόμαστε. Δεν έχουν αλλάξει το στυλ τους, αλλά ξέρουν όσο λίγοι να μας δείχνουν ξανά και ξανά γιατί αγαπάμε την ψυχεδέλεια. Ο δίσκος αξίζει και με το παραπάνω, οι γερμανοί θέλουν να μας κάνουν όλους χίπηδες και εμείς ακολουθούμε μετά χαράς. Το πρώτο κομμάτι που ερωτεύθηκε το Sonic Death Monkey ήταν το «Turns».
it’s a dub, dub world
Various Artists – Dubstep All-Stars Vol. 6 (mixed by Applebim)
2562 – Aerial
Για την λατρεία μας στις πιο χαμηλές συχνότητες, βρισκόμαστε γεωγραφικά κάπου ανάμεσα στην Αγγλία και την Ολλανδία (και μπορούμε να κάνουμε και ποδοσφαιρικές αναφορές άμα γουστάρουμε!). Η πρώτη συλλογή περιλαμβάνει γνωστά (Pinch, Skream) και λιγότερο γνωστά ονόματα της σκηνής (θα βρείτε και τους 2562 μέσα) και θα σας φτιάξει το κέφι και τις νύχτες αν θέλετε να ακούσετε κάτι κομματάκι πιο ηλεκτρονικό. Και ίσως πιο σημαντικό είναι και το γεγονός ότι παρά την κούραση που έχει αρχίσει να βγαίνει από την dubstep σκηνή τελευταία, υπάρχουν ακόμα ωραία πράγματα που μπορεί να ακούσει κανείς.
Οι Ολλανδοί 2562 έβγαλαν ένα δίσκο που μπορεί να μην άφησε όλο τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα, αλλά είναι κάτι παραπάνω από αξιολογότατος. Όμορφη μουσική, ωραία samples και ακόμα πιο ωραία ατμόσφαιρα. Θέλει ακόμα χρόνο ο δίσκος αλλά σίγουρα τον έχει κερδίσει.
no electricity (or maybe juuuust a little)
Ass – My Get Up And Go Just Got Up And Went
Fursaxa – Kobold Moon
Sigur Rós – Með Suð í Eyrum Við Spilum Endalaust
Από τους τρεις παραπάνω δίσκους η μεγαλύτερη (ευχάριστη) εκπληξη ήταν σίγουρα ο πρώτος. Ακρωνύμιο του Andreas Soderstrom Solo, ο δίσκος βασίζεται σην ακουστικη κιθάρα του Σουηδόύ, για να δημιουργήσει 10 άκρως μαγευτικές συνθέσεις. Θα ακουσετε και κάποια άλλα πράγματα εδω μέσα, αλλά ο πρωταγωνιστής είναι σίγουρα η ακουστική κιθάρα. Για τα trivia της υποθεσης ο Soderstrom έχει πιάσει και στα χέρια του το theme από το «Escape From New York» του Carpenter.
Το psych folk των Fursaxa το ξέρει μπόλικος κόσμος και το «Kobold Moon» είναι ο τελευταίος δίσκος τους. Εικόνες από κάτι (όχι πολύ νηφάλιους) τύπους να τραγουδάνε γύρω από φωτιές σε κάτι δάση είναι από τα πρώτα πράγματα που θα έρθουν στο μυαλό σας. Τα φωνητικά της Tara Burke αξιολατρευτα μέσα στο χάος τους, ενώ η υπόλοιπη παρέα συνοδεύει με μεγάλη όρεξη. Για τις κατασκηνώσεις (και τα camping – ελεύθερα και μη) του καλοκαιριού)
Να πω από την αρχή ότι το καινούριο Sigur Ros δεν το έχω ακούσει πολλές φορές και ακόμα το μαθαίνω. Οι πρώτες ακροάσεις είναι θετικότατες με μερικές εκπληκτικές στιγμές, όπως το «Festival» και το «Ára bátur». Νομίζω ότι θα μιλήσουμε αναλυτικότερα και στο μέλλον γι’ αυτό.
things are more interesting at the edges
Maja S. Ratkje – River Mouth Echoes
Andrew Liles & Jean-Herve Peron – Fini!
Nurse With Wound – Huffin’ Rag Blues
Μετά την συμμετοχή της στο project των Trinacria, η κυρία Ratkje αποφάσισε να βγάλει και μια ακόμα προσωπική της δουλειά. Το «River Mouth Echoes» μοιάζει με μουσική δωματίου για κουαρτέτο noise μουσικής. Εντυπωσιακό ως σύλληψη και εκτέλεση, μαζεύει όλη την ικανότητα της Νορβηγής και ως συνθέτρια και ως «μαέστρου» για να δημιουργήσει ένα δίσκο που απαξιεί να ακολουθήσει την πεπατημένη αλλά που δεν καταλύει και τους κανόνες just for the sake of it. Ξέρει τι κάνει και ξέρει πως να το κάνει. Και το «River Mouth Echoes» είναι από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους της χρονιάς.
Μετά την συνεργασία των Faust με τους Nurse WIth Wound, τώρα εχουμε και την συνεργασία δυο μελών τους για ένα δίσκο. O Liles και ο Peron δείχνουν να γέρνουν περισσότερο προς την κληρονομιά του δεύτερου αφού το «Fini!» έχει σαφώς πιο kraut καταβολές. Το μικρό αδερφάκι του «Disconnected» που δεν ξέρατε ότι ψάχνατε.
Και μια που μιλάμε για Nurse With Wound, ο Stapleton σίγουρα δεν κάθεται στ’ αυγά του και κυκλοφορεί καινούριο album. Μελωδικό και αρκετά «πιασάρικο» (για τα δεδομένα των NWW), προσωπικά το θεωρώ εξίσου πανέμορφο με τις πιο «πειραματικές» στιγμές τους. Μέγας χρήστης samples ο Stapleton και εδώ έχει κάνει απίστευτη δουλειά. Φαντάζομαι ότι και ο κύριος Παππάς θα ασχοληθεί λιαν συντόμως με τούτη εδώ την κυκλοφορία.
…and those left out
Μας εντυπωσίασαν αλλά δεν τους έχουμε αφιερώσει ακόμα τον χρόνο που τους αξίζει και απλά θα τα αναφέρουμε εδώ, το «III» των Darkspace, συνεχίζοντας το σερί των ασύλληπτων black metal κυκλοφοριών (και περιμένουμε και μια επανακυκλοφορία από του Lja), το ηλεκτρονικο-glitch-folk «Flake Out» των Tangtype, και το «The Devil, You + Me» των The Notwist.
Απογοητευσεις το καινούριο των Asva με την εξαίρεση του «Α Game In Hell, Hard Work In Heaven» και το album των Free Kitten (project της Kim Gordon).
Και κάπως έτσι προσπαθούμε να ξορκήσουμε τις κακές στιγμές.
sonic death monkey 