sonic death monkey

ένα ποστ στα ελληνικά!

Έπιασαν οι ζέστες, υποθέτω πως αυτό είναι καλό γιατί σιγά-σιγά θα αρχίσουν να πιάσουν οι μεγαλύτερες ζέστες, μετά οι ακόμα μεγαλύτερες, αργότερα οι τεράστιες, και ύστερα από εκατοντριανταδώδεκα έκτακτα δελτία με υστερικές ξανθιές στο στούντιο και γυμνές ξανθιές στα πλάνα θα αρχίσει να βρέχει και θα έχει έρθει το φθινόπωρο και μια νέα σαιζόν, μια νέα αρχή, ένας καινούριος άνθρωπος βρε αδερφέ θα είναι κοντά μας. Eκτός αυτού, συνήθως τα καλοκαίρια δε βγαίνουν και καλοί δίσκοι ούτε τίποτα σοβαρές ταινίες. Ναι, μπορείς να πας στο θερινό να πιεις την μπύρα σου μαζί με ένα τσιγάρο, ναι, έχει και δυο-τρεις ωραίες συναυλίες, ειδικά φέτος δηλαδή. Αλλά δε συγκρίνεται. Δεν μπαλαντζάρει που έλεγε και ένας φίλος. Μαλακία είναι σου λέω, μην το σκέφτεσαι καν.

Που λες, αφού έχει ζέστη λοιπόν προτιμώ να μην κουνηθώ από τη σπασμένη καρέκλα για να βάλω κανένα cd να παίξει οπότε αφήνω στον winamp την μπάλα να κάνει τα κουμάντα του. Και παίζει και παίζει και παίζει χωρίς καμιά συνοχή ή κεντρικό νόημα όπως τώρα πχ όπου ντύνεται Κέρμιτ, θυμάται τον πνευματικό του πατέρα, Ντούσαν Μπάγεβιτς, και κάνει αλλαγές που θα έδιωχναν τον κόσμο από το πιο αβάν γκαρντ μαγαζί των Αθηνών. Και των Παρισίων κατά πάσα πιθανότητα. Karma to Burn σε Supersilent σε Raconteurs σε Nautilis σε Ignite σε Jesus and Mary Chain σε Dusty Springfield σε Lost Bodies σε Ulver σε κατάσταση παροξυσμού. Αυτό το παιχνίδι μπορεί να συνεχιστεί πολύ ώρα αλλά.

Αλλά βαριέμαι. Παρατηρώ λοιπόν πως αν παίξουν το ένα μετά το άλλο τα κομμάτια στο σκληρό θα περάσουν 473 παρά κάτι ψιλά ώρες μέχρι να σωπάσουν τα ηχεία, δηλαδή σχεδόν 20 μέρες. Θα είμαστε με άλλα λόγια στα μέσα της εξεταστικής (να θυμηθώ να κάτσω να διαβάσω ε), θα παίζουμε με την Ισπανία (να θυμηθώ να πάρω καμιά Murphy’s για το ματς αν και χωρίς Αγγλία με τα χαμένα πέναλτυ, τους ζάμπλουτους αποδιοπομπαίους τράγους, τις εθνικές τραγωδίες και τους αποτυχημένους προπονητές, πόσο μπορεί κάποιος να απολαύσει ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα), θα έχουμε πάψει να πρήζουμε όλο τον κόσμο για το πόσο γαμάτοι ήταν οι Holy Fuck και ο Vladislav Delay στο Synch, λογικά θα έχουμε κάνει και το πρώτο μπάνιο. Και το δεύτερο. Και κάμποσα ακόμα αν είμαστε τυχεροί. Θα έχω ξυριστεί μάλλον. Αρκετά ξέδωσα κάνοντας την (εύκολη πλέον) επανάστασή μου ενάντιο στο καθημερινό ξύρισμα του στρατού, έχουμε ζέστες είπαμε.

Δε θα είναι κι άσχημα θαρρώ.

Τικ τακ.

Μετράω. Μα ακόμα να σφυρίξει επιτέλους ο πουλημένος; Ο μπάσταρδος.

~ από νάθινμαν στο 28 Μαΐου, 2008.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized