strange places, familiar music
Είναι περίεργα περίεργη η επίδραση της μουσικής πάνω μας μερικές φορές (είμαι σίγουρος ότι δεν το χατε ξανασκεφτεί αυτό). Ας πάρουμε μια εντελώς υποθετική κατάσταση. Κάθεσαι σε μια αποθήκη, στη μέση ενός στρατοπέδου, είσαι κουρασμένος και νυστάζεις και η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσες να βρίσκεσαι σε τυχαία αγγλική pub, να χαζεύεις τον Τάμεση και να πίνεις την μπύρα σου συζητώντας. Η εικόνα τριγύρω σου έχει όση ομορφιά μπορεί να έχουν κάτι κούτες με μερίδες εκστρατείας (χοιρινό, φασόλια και γαλέτα για τους πιο περίεργους). Προσπαθείς να περάσεις την ώρα σου ξαναδιαβάζοντας το Polysyllabic Spree, βλέποντας ότι τελειώνει υπερβολικά γρήγορα και συνειδητοποιείς ότι ο κίνδυνος να ξεμείνεις να κοιτάς το ταβάνι (ή τη στοίβα με τα κρουασάν) είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Για καλή μας τύχη υπάρχει ραδιόφωνο, βέβαια σταθμοί δεν υπάρχουν, αλλά τουλάχιστον η μουσική του Kosmos δεν είναι άσχημη για background.
Σε εκείνη τη φάση έχεις καταλάβει ότι ο χρόνος δεν προχωράει όσο γρήγορα θα έπρεπε, ότι δεν είσαι εκεί που θα έπρεπε και ότι κυρίως δεν είσαι με αυτούς που θες να είσαι. Και τότε κάποιος καλός ραδιοφωνικός παραγωγός αποφασίζει να παίξει μια live εκτέλεση του «Le vent nous portera». Και εσύ αρχίζεις να σιγοτραγουδάς και να σκέφτεσαι αυτά που λέει και παρατηρείς ότι για μερικές στιγμές το περιβάλλον σου δεν έχει τόση σημασία, ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να βρεθείς στην όχθη ενός ποταμού και ότι όσοι θες να είναι κοντά σου δεν μπορεί να είναι πιο κοντά σου από μέσα στο μυαλό σου. Το «Le vent nous portera» έχει τελειώσει εδώ και πολύ ώρα, αλλά τώρα, μπόλικα τραγούδια μετά, ο ίδιος ραδιοφωνικός παραγωγός αποφάσισε να μας κάνει μια ακόμα χάρη και να βάλει τον «Προσκυνητή» του Ιωαννίδη. Δεν ξέρω αν παλιότερα θα το σνομπάραμε (για να πω την αλήθεια δεν το νομίζω), αλλά τώρα απλά μας φαίνεται υπερβολικά σύντομο.
Σε λίγη ώρα θα επιστρέψουμε στις ανούσιες μαλακίες που κάνουμε αλλά τουλάχιστον θα μπορούμε να θυμόμαστε αυτή την επίδραση και να χαμογελάμε. Και επειδή το χέρι έχει ξεσυνηθίσει το γράψιμο και ο γραφικός χαρακτήρας πάσχει πολύ, σταματάμε κάπου εδώ. Μέχρι την επόμενη φορά.
PS. Η μουσική πρόταση της εβδομάδας, εκτός από τα αναμενόμενα Motorpsycho/Spiritualized, ακούει στο όνομα Fuck Buttons. Καιρό πολύ είχε να με εντυπωσιάσει μια εκ noise περιβάλλοντος προερχόμενη κυκλοφορία, αλλά αυτό το αγάπησα με την πρώτη ματιά.
sonic death monkey 