sonic death monkey

Κακό πράγμα η ασυνέπεια, και αυτήν θα νικήσω σήμερα. Around the world οι κύκλοι στενεύουν, τα νεύρα ψάχνουν την μικρότερη δυνατή χαραμάδα για να ξεχυθούν και αυτά στο έλεος των φρεσκοστολισμένων παντουλαμπακίων γαμωχριστουγέννων, ενώ η ώρα που θα δείξεις αποστροφή στη δισκοθήκη σου, σηματοδοτεί την ώρα του καθήκοντος. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τι τίτλο να βάλω στο παρόν post; Αντίδοτο υπήρξε το «Fabriek + Fabriek» των Machinefabriek + Leo Fabriek, το «The Red Dream» των Procer Veneficus & Coda, καθώς και το «Untrue» των Burial. Οι Machinefabriek είναι η μπάντα του Rutger Zuydervelt. Ο Leo Fabriek που συνεργάστηκε στο εύγλωττο «Fabriek + Fabriek» είναι μέλος των The Julie Mittens (να δώσετε βάση στη δισκογραφία ετούτων, ειδικά αν είστε από τους αιρετικούς που πιστεύουν πως το kraut rock δεν είναι αποκλειστικότητα των των Γερμανών) και η συνεργασία αυτή έχει ήδη εισβάλλει στο πάνθεον. Εκατοντάδες μουσικές κουλτούρες να καταλήγουν στον ήχο ενός soundtrack, soundtrack που θα έντυνε την ταινία της ιστορίας των «απέξω», όπου και όποιοι και αν είναι πραγματικά αυτοί. Δεν έχει νόημα να το πω art-noise, acid kraut, ambient (τι άλλο πιο θα χαρακτηρίσουμε ambient;) ή dreamy space psychedellic avant glitch landscapes. Ίσως το καλύτερο πράγμα που άκουσα φέτος «στον χώρο», μαζί με το «Xerrox Vol.1» του Alva Noto, ναι, πάλι αυτός. Αριστούργημα. Στη συνέχεια, η συνεργασία του Night των Procer Veneficus με τον Coda (δεν έχω ιδιαίτερα στοιχεία για τούτον) έπλεξε ίσως ό,τι καλύτερο άκουσα στον ήχο των Procer. Διότι η astral ambient του (τέτοια είναι αυτή, επικυρωμένο), σε συνεργασία με το πρωταγωνιστικό piano (πρωταγωνιστικό και στους Fabrieks, έτσι, να έχουμε κοινά στοιχεία!), φανερώνουν πως ο Night, πέραν του ότι δημιούργησε την απάντηση σε αυτό που παραλίγο να καταφέρουν οι Velvet Cacoon, έχει καταφέρει πλέον να εκφραστεί εκτός των ορίων του «ambient black metal» στίγματος που φέρει. Το «The Red Dream», που μπορείτε να κατεβάσετε από το website του δημιουργού, είναι από τους πιο απόμακρους και συνάμα «γλυκούς» δίσκους που άκουσα τελευταία. Η βραδιά θα κλείσει με το «Untrue» των Burial, album που έχετε ακούσει ήδη. Untrue, πραγματικά. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να συλλάβω το πόσο καλό album δημιούργησε ο τύπος, το όνομα του οποίου αγνοώ. Hat’s off. Και στις τρεις κυκλοφορίες, επειδή και οι τρεις χτύπησαν διάνα σήμερα. Οπότε δεν θα το πολυσκεφτώ περισσότερο, κυρίες και κύριοι, έχουμε τίτλο : «Hat’s off»!

~ από kiwiknorr στο 2 Δεκεμβρίου, 2007.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized