6 parts of one Sunday
Ή αλλιώς το soundtrack μιας καθόλου καλής Κυριακής. Σήμερα για διάφορους λόγους δεν υπήρχε πολύς χρόνος για μουσική και η μέρα ήταν ακόμα χειρότερη από την μέση συνηθισμένη Κυριακή. Όμως επικρατήσαμε και να τι μας έκανε παρέα:
Arbouretum – «The Rites Of Uncovering»
Δεύτερο album για τους συμπαθέστατους indie folk τροβαδούρους μετά το «Long Live The Well-Doer». Θα είναι σίγουρα ανάμεσα στα φετινά album που αγαπήσαμε ιδιαιτέρως. Λίγο πιο rock από το πρώτο, αλλά πολύ συναισθηματικό και χαλαρωτικό κατά ένα περίεργο τρόπο. Αυτό δεν σημαίνει ότι του λείπει η ένταση αλλά σε πολλές φάσεις καταφέρνει να σε ηρεμεί. Από τις εκ Λονδίνου αγορές, καταφέραμε μόλις τώρα να το ακούσουμε πρώτη φορά. Θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα.
Sivert Hoyem – «Ladies And Gentlemen Of The Opposition»
Το προσωπικό album του τραγουδιστή των Madrugada που επίσης μας πήρε πολύ καιρό να το ακούσουμε. Λατρεμένη φωνή (από τις πιο ωραίες στον ευρύτερο rock χώρο τα τελευταία χρόνια), αλλά απλά συμπαθές album. Ωραία τραγούδια, που σε καμιά περίπτωση όμως δεν φαίνεται να αγγίζουν την τελειότητα και το συναίσθημα των Madrugada. Τουλάχιστον αυτό λέει η πρώτη άποψη. Ελπίζουμε στο μέλλον να βρούμε και άλλα πράγματα που θα μας κάνουν να το λατρεψουμε. Παρ’ όλ’ αυτά το album δεν είναι καθόλου αδιάφορο. Απλά όχι αριστουργηματικό.
Baby Woodrose – «Blows Your Mind»
Αυτοί εδώ είναι σημερινή ανακάλυψη και είμαστε ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι που την κάναμε. Βγάζουν δίσκους στα 00s αλλά ζουν στην ψυχεδέλεια των late 60s/early 70s. Ψυχεδελικό rock ακριβώς όπως μας αρέσει με όλα τα παρελκόμενα. Έξυπνο, αλλά άκρως απολαυστικό και αυθεντικά αναχρονιστικό. Τα παιδιά φαίνεται να ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν και να το απολαμβάνουν περισσότερο και από τους ακροατές. Thumbs up.
Bathory – «Twilight Of The Gods»
Εδώ είπαμε να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια και τις παιδικές μας αγάπες. Και τι παράξενο! Το «Twilight…» ακούγεται εξίσου τέλειο με πριν 10 χρόνια. Και οι Bathory εξίσου μεγάλοι και μαγικοί ακόμα και σήμερα που η σχέση μας με τον ευρύτερο κείνο χώρο δεν ειναι και από τις στενότερες. Αλλά υποθέτω ότι αυτό είναι και το δείγμα των πραγματικά Μεγάλων. Πάντα θα καταφέρνουν να σου μιλάνε, όπου και να βρίσκεσαι.
Horna – «Pimeyden Hehku»
Καινούριο ep από τους Horna. Οι Φινλανδοί ήταν από τα black metal συγκροτήματα που χωρίς ποτέ να τους θεωρώ ιδιαίτερα «σημαντικούς» πάντα τους συμπαθούσα. Και τα τέσσερα καινούρια τραγούδια με κάνουν να διατηρήσω αυτή ακριβώς την άποψη. Αναμενόμενο, συμπαθέστατο black metal κοπάνημα. Χωρίς πολλές απαιτήσεις αλλά και χωρίς καμιά απογοήτευση. Και έχουν και τραγούδι με τίτλο «Nostalgiaa»
Vic Chesnutt – «North Star Deserter»
Και ερχόμαστε στο μεγαλύτερο κόλλημα των τελευταίων ημερών. Να σημειώσω εδώ ότι μ’ αρέσει απίστευτα όταν οι ρομαντικοί τροβαδούροι (λέγε με singers/songwriters) ξεχνάνε λίγο τον ρομαντισμό και μοιάζουν να τα παίρνουν λίγο στο κρανίο και να ανεβάζουν την ένταση. Το είχε ο Mcrae, το είχε ο Rice στο «I remember» και το έχει ο Chesnutt σε μπολικα κομμάτια του album του. Αυτό του προσδίδει το σημαντικότερο πράγμα που μπορεί να έχει ένας μουσικός, πάθος στη μουσική του. Και το «North Star Deserter» διαθέτει ασυλληπτα αποθέμα από δαύτο. Γι’ αυτό το λατρέψαμε και γι’ αυτό συνεχίζουμε να θεωρούμε την Kranky μεγάλη εταιρεία.
We did everything we could..
Bonus Track: Φυσικά το «Ain’t no sunshine» πάντα στην εκτέλεση του θείου Otis.
Have a nice week.
sonic death monkey 