Stories of the fall
Για κάποιο λόγο πάντα μου άρεσε περισσότερο η αμερικάνικη εκδοχή του φθινοπώρου από ότι η αγγλική, ενώ σε γενικές γραμμές δεν είμαι φαν των αμερικανίζοντων διαφοροποιήσεων. Άσχετο, αλλά είπα να δικαιολογήσω κάπως τον τίτλο. Τις τελευταίες μέρες, τριγυρίζοντας και χαζεύοντας σε γνωστά ενημερωτικά site πετύχαμε την παρακάτω επίσημη ανακοίνωση:
«Many of you have been waiting for sound, and we are sorry for the silence. We needed to be alone, without the hustle and bustle of the living. We are uncomfortable with the world, the industry and our place. We have been working, sluggishly, well aware we could end up with nothing. Nonetheless we believe we have succeeded in giving our fears some kind of form. SHADOWS OF THE SUN, our 7th full-length album, is finished and will be released October 1st. We feel it is our most personal record to date. Low-key, dark, and tragic. As we are.»
Έτσι απλά λοιπόν το φθινόπωρο απόκτησε κάτι που περιμένουμε με ανυπομονησία και περιέργεια για το τι θα έχει να μας δώσει αυτή τη φορά. Χωρίς να το πολυκαταλάβουμε έχουν περάσει δυο χρόνια από την κυκλοφορία του «Blood Inside» (και για όσους δεν το έχουν καταλάβει μιλάμε για το νέο album των Ulver) και αντίθετα με παλιότερες ανάλογες περιόδους, αυτή τη φορά υπήρξε απόλυτη σιωπή από τους βόρειους κυρίους. Αν εξαιρέσουμε την κυκλοφορία του πρώτου album των Head Control System και κάτι συμμετοχές εδώ και εκεί, το βιβλίο των Ulver μάλλον δεν γύριζε σελίδες. Όπως φαίνεται όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γραφόταν το νέο κεφάλαιο. Φήμες λένε ότι το «Shadows Of The Sun» θα είναι και το τελευταίο τους album και η περιγραφή έχει την τάση να μας προετοιμάσει για κάτι μεγαλειώδες. Υπομονή 3 μήνες λοιπόν και θα μάθουμε τι μας επιφυλάσσουν και αυτή τη φορά.
Σε πιο άμεσα νέα, πρωινό κυριακής με καφέ και G.U.T. (album για το οποίο έχω φάει πολύ βρίσιμο που δεν το έχω ακούσει ακόμα αλλά επιτέλους το διορθώσαμε αυτό). Νέα solo προσπάθεια από τον κύριο Cornelius των Solefald και σε αντίθεση με το σχετικά μέτριο Sturmgeist, αυτό εδώ έχει έναν αέρα μεγαλείου, ίσως κληρονομιά από το κύριο συγκρότημά του (και ας λείπει πολύ η φωνή του έτερου κυρίου). Να δούμε λοιπόν πόσο θα μας κερδίσει, αν και σίγουρα θέλουμε να τα αφήσουν αυτά και να βγάλουν τον διάδοχο του «Black For Death» όπως πρέπει να είναι.
Το soundtrack για την υπόλοιπη ημέρα δεν έχω ιδέα ποιο θα είναι, αλλά κάπου εκεί προς το βράδυ θεωρώ σχεδόν σίγουρο ότι θα παίξει το «Perdition City» και το «Quick Fix Of Melancholy».
sonic death monkey 