A (not so) live summer
Η καλοκαιρινή περίοδος νομίζω είναι από τις κατεξοχήν συναυλιακές, ειδικότερα όταν σκεφτεί κανείς το μέγεθος των εκάστοτε Open Air που διοργανώνονται αυτούς τους θερινούς μήνες. Στην όμορφη (!!!?!!?!?) χώρα μας βέβαια και σε αυτόν τον τομέα τα πράγματα είναι λίγο προβλέψιμα, αν και φέτος έγιναν 1-2 απόπειρες για διαφοροποίηση, οι οποίες είμαι πραγματικα περίεργος να δω πως πήγαν από πλευράς οικονομικής «επιτυχίας». Αυτό βέβαια σε φιλοσοφικό επίπεδο.
Στα πιο δικά μας βέβαια, πριν το καλοκαίρι υπήρχαν σχέδια να παρακολουθήσουμε μπόλικα πράγματα το καλοκαίρι, τα οποία και φυσικά (χωρίς να εκπλήσσεται κανένας), για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν πραγματοποιήθηκαν. Κάπως έτσι, δεν πήγαμε Beirut (και μια μέρα θα το μετανιώσουμε, αλλά όχι ακόμα), δεν πήγαμε Garbarek (δες προηγούμενη παρένθεση) και γενικά δεν πήγαμε πουθενά. Οι λόγοι διάφοροι, κάπου μεταξύ βαρεμάρας, καθημερινών και δουλειάς και μάλλον μιας «studio» διάθεσης (τρομάρα μας). Τελευταίος σταθμός για εξιλέωση το Synch, το οποίο και μάλλον δεν πρέπει να χάσουμε καθώς με Mum (φήμες λένε ότι το φετινό τους album είναι εκπληκτικό), Leafcutter John, AGF και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις, καθώς και με επαναπατρισμένους blog συγκάτοικους, είναι μια ευκαιρία να πούμε ότι κάπου πήγαμε και εμείς βρε παιδί μου. Θα μάθουμε σε καμιά βδομάδα τι από όλα αυτά έχει γίνει.
Για την ώρα, κυριακάτικος πρωινός καφές και το φρέσκο Lucifer Was κάνουν ωραίο συνδυασμό για ξύπνημα και ξεκίνημα της μέρας. Σήμερα θα ναι μια καλή ευκαιρία για κάτι που επίσης έχει αμεληθεί αρκετό καιρό τώρα. Ακρόαση καινούριων δίσκων. Νομίζω ότι το «High Fidelity» που ξαναδιαβάστηκε πρόσφατα προσέφερε έμπνευση και ένα μικρό άγχος («I began to notice that I no longer recognized the names playing some of the pubs and smaller clubs; last year, there were a couple of bands playing at the Forum who meant absolutely nothing to me. The Forum! A fifteen-hundred-capacity venue! One thousand five hundred people going to see a band I’d never heard of!»).
Σημειωση περί κολλήματος των τελευταίων ημερών: Το «St. Elsewhere» των Gnarls Barkley το ξαναλιωσα μετά από καιρό και κάθε φορά που το ακούω συνειδητοποιώ τι έχουν κάνει οι τύποι και τι έχουν περάσει ως «εμπορικό». Πρωινές διαδρομές προς τη δουλειά και «Storm Coming». Δοκιμάστε το!
sonic death monkey 