Come with me and walk the longest mile
A caliph, rabbi, and a bishop walk into a bar.
One says to the other,
“Hey now brother, we haven’t gotten very far.”
Νομίζω ότι πάντα είχα μια αδυναμία στα συγκροτήματα που, ενώ η εξυπνάδα και το humour δεν είναι απαραίτητο συστατικό της μουσικής τους, τα κατέχουν σε εντυπωσιακές ποσότητες. Επίσης νομίζω ότι όποιος έχει ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με τους Clutch θα συμφωνήσει ότι μάλλον κινδυνεύουν με overflow και στα δυο χαρακτηριστικά. Και αν στον όλο heavy rock χώρο, το πρώτο ζητούμενο είναι το rock και το fun της υπόθεσης (μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε, ξερετε εσείς – μπυρες, party και όλα τα παρελκόμενα), οι φίλοι μας από το Maryland έχουν φροντίσει να δώσουν πολύ περισσότερο νόημα στην μουσική τους.
Και αν η ανάμιξη stoner, southern, με ολίγη από metal δημιουργεί εντυπωσιακότατα αποτελέσματα, οι στίχοι τους είναι νομίζω αυτό που τους κάνει πραγματικά ξεχωριστούς. Ίσως το πιο ωραίο ύφος σε ένα κείμενο (ή σε κάποιους στίχους) είναι αυτό που έχει humour/δεν παίρνει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του αλλά δεν παύει να λέει σοβαρά πράγματα και να καταφέρνει να συγκινήσει αυτόν που το διαβάζει (ή ακούει στην περίπτωση μας). Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι οι Clutch είναι από τους καλύτερους σε αυτό το στυλ γραφής.
“Life inside the biosphere, dodecahedron fever’s here.
Sporting scarlet letters of genetic imperfection, dear.
Love child in the reeds. Take a sample for the breed.
Should have left him in the stream. Cooing at the smitten queen.
So fire it up. Fire it and the flesh be damned,
Fire it up. Yeah, that’s the ticket now kick out the jams.”
Και όλα αυτά τα λέμε γιατί οι Clutch ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν το “From Beale Street To Oblivion”, διάδοχο του εξαιρετικού “Robot Hive/Exodus” και αν και, για να είμαι ειλικρινής, δύσκολα θα ξεπεράσουν ποτέ την τελειότητα του “Blast Tyrant”, φαίνεται ότι και το καινούριο album θα είναι άκρως απολαυστικό. Και ακόμα περισσότερο όταν πέσουν στα χέρια μας οι στίχοι. Κάπου εδώ έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι για το θέμα των στίχων πρέπει κάποια στιγμη να αναφερθούμε και σε κάποιους Νορβηγούς κυρίους που, παρόλο που στα δυο τελευταία τους album ασχολήθηκαν με πιο παραδοσιακά θέματα, στο παρελθόν έχουν δώσει ασύλληπτα δείγματα γραφής. Μέχρι τότε όμως..
“Waiting for a dead man’s shoes.
Have you heard the latest news?
Lazarus is back from the dead looking as one would expect.
Dripping with the waters of Sheol.
Babbling about body and soul.
And Then he found his wife in their bed buck naked and already wed”
sonic death monkey 
Once around the Sun, cruising, climbing.
Jupiter cyclops winks at me, yeah, he knows who’s driving.
Hit neutral in the tail of a comet.
Let the vortex pull my weight.
Push the seat back a little lower.
Watch light bend in the blower.
Planets align.
A king is born.
Dodge Swinger.
Jesus on the dashboard.
Whenever it feels right
Ναι, ναι. Να μιλήσετε γι’ αυτούς τους Νορβηγούς.