small children and lego products
Τότε, ήμουν πιτσιρικάς του γυμνασίου και οι περισσότερες ανησυχίες μου έφταναν περίπου μέχρι την προσέλκυση του αντίθετου φύλου.
Τώρα, μερικές λεπτομέρειες έχουν αλλάξει. (Όλες μου οι ανησυχίες βασίζονται στην προσέλκυση αυτή)
Τότε, παλεύοντας με φτωχό χαρτζιλίκι (είχα κάνει και λούστρος σε κάτι απόμερα στενά της Κηφισσιάς), φτωχό internet και φτωχή πρόσβαση σε ενημέρωση, οι μουσικές μου προτιμήσεις ήταν ας πούμε οι φυσιολογικές μουσικές προτιμήσεις ενός τσόγλανου που την έβρισκε μέχρι και με (φτωχή, ναι) house.
Τώρα, έχω σίγουρα κάπως καλύτερες ταχύτητες στο internet.
Τότε, είχα αγοράσει το «Lego» του Coti K, γιατί είχα υπάρξει και όσο μπορούσα οπαδός των Στέρεο Νόβα.
Τώρα, είμαι ακόμα όσο μπορώ οπαδός των Στέρεο Νόβα.
Τότε, το «Lego» μου είχε φανεί βαρετό, μεγάλο, και ένιωθα πως έλειπε η μουσική από μέσα. Για αρκετά χρόνια ακόμα, η σχέση μου με το «Lego» περιορίστηκε σε επιφανειακές επαφές. Μου άρεσε να χαζεύω το εξώφυλλό του.
Τώρα, χαζεύω ακόμα για ώρα το εξώφυλλό του.
Τότε, δεν γινόταν με τίποτα να αντιληφθώ τον minimal χαρακτήρα του.
Τώρα, θα γράψω μερικά πράγματα για το «Lego». To ξαναξέθαψα πρόσφατα, και οι ακροάσεις ήταν τουλάχιστον συγκινητικές. Ξέρετε όλοι ποιός είναι ο Coti K. Άνθρωπος με πολύπλευρη και σφαιρική ενασχόληση με την μουσική, είναι κυρίως γνωστός ως το κρυφό μέλος της παρέας των Στέρεο Νόβα. Έχει κυκλοφορήσει μερικούς προσωπικούς δίσκους και έχει συμμετάσχει σε πολλά περισσότερα projects. Θα μείνω στο «Lego», μιας και αυτός είναι ο λόγος που ασχολήθηκα ουσιαστικά με την δουλειά του Coti K. Πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, πολλές (και διαφορετικές) επιρροές να ζυμώνουν το κάθε κομμάτι ξεχωριστά, το minimal της υπόθεσης να μην είναι και τόσο minimal τελικώς (παντού), ενώ οι μελωδίες να συμμορφώνονται τόσο στο κάλεσμα, όσο και στην σποραδική εκδίωξή τους. Οι Boards of Canada στο backround, οι ambient στιγμές να στρώνουν το χαλί και οι ευφάνταστα ηχογραφημένοι καθημερινοί ήχοι να δομούν τις τελευταίες λεπτομέρειες. Και αν ακόμα μερικές ιδέες ακούγονται ελαφρώς ανολοκλήρωτες και ίσως πρώιμες, αυτό νομίζω πως γίνεται με ιδιαίτερα «χαριτωμένο» τρόπο. Το ερωτικό του άλφα, η ακόμα μία γυμνοπαιδεία του (γιατί όχι;), το υπέροχο βιολοντσέλο του Νίκου Βελλιώτη, μα κυρίως η αισθητική και το όραμα του μουσικού Coti K, με κάνουν σήμερα να ξανασυναντάω στο «Lego» μια καλή γνωριμία από τα παλιά, που σήμερα μπορούμε σαν άνθρωποι και τα λέμε καλύτερα.
Τότε, θα έλεγα πως η παραπάνω παράγραφος είναι γεμάτη με βλακείες.
Τώρα, πάω να τα ξαναπώ με το «Lego».
sonic death monkey 