Urban sounds
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, πάντα έβρισκα τη λέξη urban ιδιαιτέρως γοητευτική τόσο από πλευράς ήχου, όσο και από πλευράς νοήματος. Ίσως γιατί τελικά είμαστε παιδιά της πόλης μέχρι τώρα, έστω και αν αρκετές φορές λέμε ότι κάποια μέρα θα αλλάξει αυτό (τον προορισμό τον ξέρουμε, το ταξίδι μας μένει). Που κολλάνε όλα αυτά θα σκεφτεί κανείς?
Σήμερα, λοιπόν, κατευθυνόμενος προς το Μοναστηράκι και επειδή είχα φτάσει πολύ νωρίς στο Σύνταγμα αποφάσισα να κατηφορίσω με τα πόδια, αντί της συνηθισμένης διαδρομής με το μετρό. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι η Ερμού (όχι από τους αγαπημένους μου δρόμους) είναι εύκολα ένας από τους πιο “μουσικούς” δρόμους της Αθήνας. Στην απόσταση Σύνταγμα-Μοναστηράκι (που δεν είναι δα και καμιά τεράστια), ο μικρός περιπατητής θα ακούσει ήχους από λατέρνες, rock, “λαϊκές” κομπανίες, jazz (αυτό το βράδυ περισσότερο βέβαια), world πνευστά από μεταμοντέρνους hippies, Krishna συγκροτήματα, ινδιάνους και πιθανότατα ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Αυτά συνδυαζόμενα με την μουσική που ακούγεται από τα διάφορα μαγαζιά και τη “μουσική” του πλήθους και της πόλης, δεν γίνεται να μη σου τραβήξει την προσοχή ακόμα και αν περπατάς με τα ακουστικά στ’ αυτιά. Βέβαια σε μια ιδανική (ή έστω όμορφη) πόλη, το αποτέλεσμα όλων αυτών μπορεί να ήταν κάτι όμορφο, αλλά δυστυχώς στην Αθήνα είμαστε και τις περισσότερες φορές ο συνδυασμός είναι αρκούντως τρομακτικός. Από την άλλη όμως η παρατήρηση όλων αυτών που απαρτίζουν την μουσική της πόλης, από τις σειρήνες μέχρι τους μουσικούς στους δρόμους, είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Και μερικές φορές μπορεί να προσφέρει μαγικές στιγμές μουσικής, όπως ένα solo σαξόφωνο κάπου προς την Ακρόπολη, που ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που έχω ακούσει ποτέ μου.
Πάντως ειδικά για όσους δεν αποχωρίζονται ποτέ το mp3 player του όταν κυκλοφορούν, η μίξη της μουσικής που ακούνε με τους φυσικούς (και “αφύσικους”) ήχους μπορεί να προσφέρει νέες ακουστικές εμπειρίες (ή από την άλλη μπορεί απλά να προκαλέσει εκνευρισμό γιατί δεν σας αφήνουν να απολαύσετε τη μουσική σας). It always depends..
Σε άλλα νεα, η απόλαυση του να έχεις στα χέρια σου το “Phases” του Steve Reich και να παίρνουν σειρά στο cd player ένα ένα τα cd που το απαρτίζουν είναι τεράστια. Μπόλικες ώρες εκπληκτικής μουσικής.
sonic death monkey 