In a norwegian mood
Πολλές φορές μιλάμε για καταπληκτικούς δίσκους που μας συγκλονίζουν και που έχουν να μας προσφέρουν κάτι το ξεχωριστό και άλλα τέτοια υπερβολικά. Έχει άραγε παρατηρήσει κανείς ότι πάρα πολλές φορές κολλάμε με ένα album που χωρίς να είναι αυτό που θα μας αφήσει με το σαγόνι στο πάτωμα, μοιάζει να ταιριάζει απόλυτα με τη διάθεσή και αυτό το κάνει αυτόματα λατρεμένο και υποψήφιο για λιώσιμο?
Το “Norwegian Mood” της Kari Bremnes είναι ένα τέτοιο album εδώ και μπόλικο καιρό. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, καινοτόμο, εντυπωσιακό ή αριστουργηματικό, τουλάχιστον με την έννοια που κρατάμε συνήθως γι’ αυτές τις λέξεις. Jazzy pop, λιτή, να συνοδεύει μια ιδιαιτέρως όμορφη φωνή. Όμως το συναίσθημα που βγάζει μοιάζει να περιγράφει ακριβώς ό,τι σκέφτομαι αυτή την εποχή. Και μερικές φορές μοιάζει να γίνεται υπερβολικά άμεσο και οικείο. Αυτές είναι από εκείνες τις φορές που το πόσο σε εκφράζει η μουσική που ακούς γίνεται και ελαφρώς τρομακτικό. Ειδικά το “Birds” σχεδόν στοιχειώνει τον ακροατή, ίσως με ένα ανάλογο τρόπο με αυτόν του “Birds” του Peter Hammill. Τελικά όντως μερικοί τίτλοι μοιάζουν καταδικασμένοι να συνοδεύουν όμορφα πράγματα.
Η γνωριμία με τη νορβηγίδα τραγουδίστρια ήρθε μέσα από το “Lullabies From The Axis Of Evil”, μια καταπληκτική συλλογή νανουρισμάτων από τον Άξονα του Κακού, στην οποία η Bremnes μοιράζεται ένα ντουέτο με την, επίσης καταπληκτική, παλαιστίνια Rim Banna. Κάπως έτσι ήρθε η περίεργια για να ακούσω και τις δικιές της δουλειές και κάπως έτσι καταλήξαμε στο “Norwegian Mood”.
Εδώ απλά συνεχίζουμε να ακούμε την μουσική της. “The rest is the road forward” όπως λέει και η ίδια στο site της.
sonic death monkey 