sonic death monkey

Αν στην Dais Records είχαν λίγο καλύτερο προγραμματισμό, οι προπαραγγελίες για την -πολυαναμενόμενη για όλους τους φίλους της μπάντας- επανακυκλοφορία του «Musick To Play In The Dark» των Coil θα άνοιγαν στις 19 Αυγούστου, όπου είχαμε το αόρατο lunar event του Μαύρου Φεγγαριού, και όχι στις 21. Ωστόσο ο αριθμός 21 έχει ένα δικό του συμβολισμό, καθώς φέτος συμπληρώνουμε 21 έτη ακριβώς από την αρχική κυκλοφορία, οπότε μια καλύτερη σημειολογία είναι ίσως μια καλύτερη σημειολογία. Η εκ νέου κυκλοφορία του «Musick To Play In The Dark» λειτουργεί εδώ ως αφορμή για ένα κείμενο απο αυτά που υπάρχουν για κάποια χρόνια στο κεφάλι μου, αλλά ποτέ δε μου αρέσουν όταν τα βλέπω ολοκληρωμένα σε γραπτό λόγο. Ωστόσο τελευταία τείνω να προτιμώ ένα μέτριο κείμενο απο ένα καθόλου κείμενο. Το μέτριο λοιπόν κείμενο αυτό θα είναι μια απλή καταγραφή με ολίγο σχολιασμό των επανακυκλοφοριών των Coil απο τον θάνατο του Peter Christopherson και μετά, τα albums δηλαδή που κάποιος αυστηρός άνθρωπος θα ονόμαζε τα bootlegs των Coil, ενώ εγώ θα έβαζα «τα bootlegs» σε εισαγωγικά. Δεν θα πρόκειται για reviews των δίσκων, ο σχολιασμός θα έχει να κάνει με τον γνωστό υποκειμενισμό που με διακρίνει, λίγη ως ελάχιστη κουβέντα θα γίνει για τη μουσική την ίδια, και ως επι το πλείστον θα γράφω για τις εκδόσεις τις ίδιες, το πόσο μου αρέσουν, το κατα πόσον θεωρώ κάποια απαραίτητη ή όχι (για εμένα) και γενικώς όπως προαναφέρθηκε θα είναι μια απλή καταγραφή. Ένα κείμενο που δε θα συνιστούσα σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων, σε όσους δεν ασχολούνται με εκδόσεις δίσκων και τα ακούνε απο το ίντερνετ, σε όσους είναι πιο πολύ οπαδοί των Coil απο εμένα και τα ξέρουν ήδη όλα αυτά γιατί υπάρχουν στο ίντερνετ, και -κακά τα ψέματα- και σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους γιατί αντικειμενικά ποιος έχει χρόνο για ένα μέτριο κείμενο τον Αύγουστο του 2020.

Οι κυκλοφορίες παρουσιάζονται σε χρονολογική σειρά. Βάζοντας με τη σειρά μου τη λέξη bootlegs σε εισαγωγικά, αναγνωρίζω την ύπαρξη και της λέξης bootlegs χωρίς εισαγωγικά, οπότε στο κείμενο τα τελευταία θα προσπεραστούν δια της ευθείας οδού και μάλλον κάποια θα αναφερθούν δια της πλαγίας.

Οι κυκλοφορίες είναι αρκετές και τα λόγια εξίσου αρκετά, οπότε δε μπορώ να προσδιορίσω κάποιο estimated reading time, αλλά ίσως να παίρνατε ένα νεράκι καλού κακού για το δρόμο, ξεκινάμε:

1. Coil / Nine Inch Nails – Recoiled CD/LP (Cold Spring, 2014)
Υλικό που παρείχε ο Danny Hyde (μηχανικός ήχου και αφανές περιστασιακό μέλος της μπάντας) στην Cold Spring το 2013, προερχόμενο από τα studios του ιδίου. Πρόκειται για πέντε κομμάτια των Nine Inch Nails για τα οποία είχε ζητήσει διακαώς remixes απο τους Coil ο Trent Reznor. Οι Coil δεν χάλασαν χατίρι σε άνθρωπο που τους βοήθησε τόσο ανά τα χρόνια, οπότε και αυτά τα tracks υπάρχουν και κυκλοφορούν. Για την ακρίβεια τα είχε κυκλοφορήσει ο ίδιος ο Danny Hyde μέσω torrent πολλά χρόνια πριν, ενώ όλα τα κομμάτια υπήρχαν διάσπαρτα ήδη σε διάφορα EPs των ΝΙΝ. Αν με κάποιο τρόπο είχε αφαιρεθεί η φωνή του Reznor και η μουσική των Nine Inch Nails, και τα κομμάτια είχαν λιγότερο 90’s industrial προσανατολισμό ενδεχομένως να τα είχα ακούσει και δεύτερη φορά. Ο ήχος είναι αρκετά καλός. Αν δεν είχα ακούσει ποτέ αυτόν τον δίσκο δε θα είχα το παραμικρό πρόβλημα. Κυκλοφόρησε σε cd, μαύρο LP, καφέ LP, και όπως οτιδήποτε σέβεται τον εαυτό του, σε picture LP.

2. Coil – Backwards CD/LP (Cold Spring, 2014)
To 1992 οι Coil ηχογραφούν το album «Backwards», διάδοχο του «Love’s Secret Domain». Μια κασσέτα με demo εκδόσεις των τραγουδιών ταχυδρομείται στις εταιρίες Torso και Boudisque. H συμφωνία έχει σχεδόν έρθει, αλλά και τα δύο labels σταματούν να υπάρχουν μέχρι τα τέλη του 1993, οπότε η εν λόγω κασσέτα ληκάρει και γίνεται αντικείμενο πόθου για τους σκληροπυρηνικούς της εποχής. Τα κομμάτια εν καιρώ ολοκληρώνονται και οι Coil υπογράφουν στη Nothing Records των John Malm Jr. / Trent Reznor. Το επερχόμενο album δείχνει να παίρνει μορφή. Σε συνδυασμό με μια σειρά δεκάδων γεγονότων μεταξύ Coil και Reznor, το album άλλοτε εγκαταλείπεται και άλλοτε ξαναπιάνεται. Όμως οι Coil του 1992 δεν είναι ίδιοι με τους Coil του 2005, οπότε και το album, που δεν τιτλοφορείται πια «Backwards» αλλά «The Ape of Naples» κυκλοφορεί στην Threshold House και επανασυστήνει τους Coil σε ένα τεράστιο εύρος κοινού, όντας ίσως η διασημότερη κυκλοφορία τους. O Danny Hyde πάλι, που ήταν μηχανικός ήχου στο original demo, είχε στην κατοχή του όλα τα αρχεία. Και τα έδωσε στην Cold Spring. Και η Cold Spring έκανε αυτό που δεν έκαναν όλα τα labels που κυνήγησαν αλλά δεν έπιασαν το album που θα ακολουθούσε του LSD: χάρισε μια ωραία κυκλοφορία στο original Backwards! Δεν είναι μόνο πως βλέπεις τον πυρήνα του Ape of Naples σε πρωτόλεια εφηβική ορμή, είναι πως το υλικό έχει ενεργό ενδιαφέρον και πέρα απο αυτή τη συνθήκη. Βγήκε σε μαύρο δίσκο και cd. Τα αντίτυπα απο Cold Spring είχαν μια extra postcard, ενώ τα αντίτυπα που πουλούσε απευθείας ο Hyde είχαν ένα extra insert με φωτογραφίες και κείμενα της εποχής. Fun fact, στο δικό μου αντίτυπο είχε βάλει ως δώρο ένα cdr με ακυκλοφόρητα κομμάτια, που πολλά χρόνια μετά -και λίγες γραμμές αργότερα στο κείμενο- θα συναντήσουμε ως «Swanyard».

3. The New Blockaders, Vortex Campaign, Coil – The Melancholy Mad Tenant CD/MC/2xLP (Infinite Fog, 2015)
To 1984, στα άδυτα του κασσετικού underground που χαρακτήριζε τόσο το industrial όσο και τις πιο πειραματικές του εκδοχές, υπήρχε ένα βραχύβιο project, οι Vortex Campaign, δηλαδή οι Jan και Paul Verstraete. Δισκογραφικά έχουν αφήσει ένα ελάχιστο αποτύπωμα, και αυτό κυρίως σε συλλογές, όμως στην ώρα τους έκαναν δύο κασσετάρες, η μια εκ των οποίων είχε τον άτυπο τίτλο «Dolbied» και αποτελούσε τη σύμπραξη των Ζαν και Πωλ με τους Coil και τους The New Blockaders. Η κασσέτα ήταν περιορισμένη έκδοση των 50 αντιτύπων, οπότε ποιος δε θα χαιρέτιζε μια επανακυκλοφορία; Ο Peter Christopherson έδωσε το πράσινο φως για μια ολοκληρωμένη επανακυκλοφορία σε cd το 2005 στην Black Rose Recordings του Stephen Meixner (που είχε ένα εντελώς περίεργο project με το όνομα Χοντραστατε όπως ακριβώς το διαβάζετε), όσο και για μια εντελώς θλιβερή πετσοκομμένη εκδοχή σε βινύλιο στην Important Records. Με δεδομένο πως το υλικό είναι άπιαστου επιπέδου, και πως οι παραπάνω εκδόσεις έγιναν δυσεύρετες με το χρόνο, μια επανακυκλοφορία σε cd το 2015 και σε δίσκο το 2017 (απο τα αρχεία του Richard Rupenus των ΤΝΒ αυτή τη φορά) στο -κατα τα άλλα αμφιλεγόμενης αισθητικής- ρώσικο label Infinite Fog, κρίνεται τουλάχιστον ευπρόσδεκτη.

Προσωπικό υστερόγραφο: Είδα τους The New Blockaders και τους Vortex Campaign ζωντανά ένα φεγγάρι στην Αγγλία και είναι πραγματικά κρίμα που οι δεύτεροι σταμάτησαν να γράφουν μουσική από τα μέσα των 80s.

4-11. Coil – Threshold Archives First Batch of CDs (Threshold Archives, 2015)
Εδώ ξεκινάει μια πρωτοφανής αλληλουχία ενοχλητικά ασύνδετων ενεργειών. Κάποια ιστορία: Αν χωρίσουμε τους Coil σε τρεις εποχές, Ι (έναρξις – 2004), ΙΙ (2004-2010) και ΙΙΙ (2010 – θα δείξει), με την Ι να είναι πριν τον θάνατο του John Balance, την ΙΙ ένα μεσοδιάστημα μεταξύ των αναχωρήσεων Balance και Christopherson, και την ΙΙΙ αυτή για την οποία αναφερόμαστε στο άρθρο, είναι γεγονός πως πολλά πράγματα που ετοιμάζονταν στην περίοδο ΙΙ επιτελέστηκαν στην περίοδο ΙΙΙ. Αυτό δεν είναι αναγκαία κακό σαν ιδέα. Μια καλή ιδέα όμως μπορεί να απέχει αισθητά απο την καλή πραγμάτωση μια καλής ιδέας. Οι Coil, τουλάχιστον στην περίοδο Ι, ήταν ιδιαιτέρως αυστηροί με το τι κυκλοφορούσε υπο την υπογραφή τους. Είχαν «έτοιμα» albums στα συρτάρια τους, που τα τριβέλιζαν για χρόνια γιατί δεν ήταν πραγματικά Έτοιμα στο κεφάλι τους. Αυτή είναι μια πολύ τίμια στάση απέναντι στη μουσική στην ενεργή σου περίοδο. Η περίοδος ΙΙ όμως, κατά την οποία οι Coil δεν υπήρχαν σαν ζωντανός οργανισμός, ήταν κάπως πιο χαλαρή στο θέμα των κυκλοφοριών. Ο Peter Christopherson, όπως διαβάζαμε παλιά στις πηγές ενημέρωσής μας (κυρίως το website της brainwashed), ετοίμαζε επανακυκλοφορίες των studio albums των Coil σε cd, με έκαστο να περιέχει άλλα τρία cd ακυκλοφόρητου υλικού. To «Love’s Secret Domain» θα είχε την τιμητική του για παράδειγμα, αφού οι βινυλιακές του επανεκδόσεις ακυρώθηκαν στα μέσα των 90’s, κάνοντας τα test pressings που κυκλοφόρησαν πραγματικά holy grails των συλλεκτών. Υλικό υπήρχε, και μάλιστα πολύ. Όμως υπάρχει κάτι σημαντικότερο από το πολύ υλικό: η επιμέλεια του υλικού. Ο Jon Whitney που έτρεχε την Brainwashed μπορεί να βοηθούσε τον Christopherson στο ξεκαθάρισμα του αρχείου το 2006, αλλά όταν το ανέλαβε εξολοκλήρου ο ίδιος, τα πράγματα δεν πήραν την ιδανική τροπή. Ιδρύοντας το παρακλάδι Threshold Archives, το 2015, o Whitney έριξε ξαφνικά στην αγορά 8 cds σε πάμφθηνο εφημεριδέ χάρτινο slimcase εξώφυλλο, με την κυκλοφορία των οποίων ολοκληρώθηκε κάπως -στο μυαλό του- το πρώτο μέρος του οράματος του Christopherson. Τα cds είναι τα εξής: «The Angelic Conversation (Instrumental)», «The Wheel», «Panic», «The Anal Staircase», «The Consequences Of Raising Hell», «Wrong Eye», «Windowpane» και «The Snow». Αν σας θυμίζουν κάτι οι τίτλοι των περισσοτέρων είναι επειδή πρόκειται για ορισμένα γνωστά EPs των Coil, εμπλουτισμένα με καλό ή λιγότερο καλό έξτρα υλικό, καλών ή λιγότερο καλών ηχογραφήσεων. Η ένσταση εδώ δεν είναι στην αξία της μουσικής, μολονότι η πλειοψηφία των bonus κομματιών δε θα περνούσε με τίποτα στην περίοδο ΙΙ (και με κανένα τρόπο στην Ι), αλλά της ταπεινής τους παρουσίασης, χωρίς το παραμικρό ένθετο για την ιστορία των ηχογραφήσεων, χωρίς καμία πληροφορία για την πηγή τους και ούτω κάθε εξής. Λες και δεν έφταναν τα τρία «Unnatural History». Πόντος συμπάθειας στο γεγονός πως ακούσαμε για πρώτη φορά τον John Balance να τραγουδάει το «Dark Age of Love», και παρότι πρόκειται για το ισχυρότερο ακυκλοφόρητο κομμάτι στη γνωστή μουσική ιστορία, αυτό καταφέρνει να μην αρκεί για να σώσει την κατάσταση. Βεβαίως υπήρξε ανταπόκριση και κοστίζουν σαράντα-πενήντα ευρώ το ένα πλέον, αλλά τι να το κάνεις; Σκέφτομαι τι ωραίο και προσεγμένο box set θα έκανε ο Frank Maier στη Vinyl On Demand αν τον άφηναν και με πιάνει στεναχώρια με την εν λόγω προχειρότητα, και ναι, αρπαχτή.

12. Ford Proco / Coil – Expansión Naranja 12″ (Mannequin, 2015)
Οι Ford Proco ήταν ένα synthpop duo των Robert Castañeda και Wito Lavolt απο το Μεξικό όπου σε μια φάση ταξίδεψαν στο Los Angeles για να δουν μια συναυλία των The Orb, στην οποία γνωρίστηκαν με τον Peter Christopherson, ο οποίος μάλλον τους συμπάθησε και τους ζήτησε να εμφανιστούν σαν extras στο video «Born Dead» των Body Count που εκείνη την περίοδο σκηνοθετούσε. Ήταν πια 2000 και οι Balance/Christopherson συμμετείχαν σε δύο κομμάτια του album «Vertigo De Lodo Y Miel» των Ford Proco. Είναι πια 2015 και η Mannequin Records του Alessandro Adriani ανακοινώνει πως έχει «ακυκλοφόρητο» υλικό των Ford Proco / Coil και έπεται 12″. Ξεκινούσε για τα καλά η μεγάλη περίοδος όπου η γνωριμία με παλαιό περιστασιακό συνεργάτη των Coil συνεπάγετο αμέσως με δυνατότητα κυκλοφορίας με το όνομα Coil στον τίτλο. Καμία στάση εδώ. Αν και το πρώτο track έχει ένα συμπαθητικό jazzy bluriness που ας πούμε τώρα που το ξανάκουσα γράφοντας το κείμενο μου φάνηκε τόσο γλυκό όσο το θυμόμουν.

13. Coil – Astral Disaster CD/MC/LP (Prescription, 2015)
To 1999 οι Coil κυκλοφόρησαν το album τους «Astral Disaster» στην εταιρία Prescription του Gary Ramon των Sun Dial. Αποτέλεσε δε ίσως το πιο σπάνιο κομμάτι του καταλόγου τους, αφού επρόκειτο για αριθμημένη έκδοση 99 αντιτύπων (+ κάποιων αναπόφευκτων hand made art editions). Ο δίσκος επανακυκλοφόρησε το 2000 στην Threshold House με διαφορετικό tracklist και εν ολίγοις σχεδόν διαφορετική μουσική. Ως «μέλος» των Coil δε, για τη συγκεκριμένη ηχογράφηση λογίζεται και ο ίδιος ο Gary Ramon, αφού έπαιξε λίγο σιτάρ και έκανε τη μίξη. Τυπικά, η επανακυκλοφορία του «Astral Disaster» είναι μια ευθεία επανέκδοση την πρώτης του έκδοσης, με το δίσκο να είναι γραμμένος απο τα original masters και τον ήχο να είναι μια χαρά. Θα έλεγε κανείς πως ως εδώ όλα είναι σχεδόν legit. Τουλάχιστον για τα επόμενα τρία χρόνια.

14. Coil – The Ape of Naples CD/LP (Important Records, 2016)
Υπήρχε μια ωραία περίοδος όπου γυρίζαμε στα δισκάδικα και ψάχναμε τα εν γνώσει μας πειρατικά βινύλια εκ Ρωσίας των «Megalithomania», «And The Ambulance Died In His Arms», «Black Antlers» και λοιπών άλλων, και χαιρόμασταν με τα παράσιτα στα πικάπ. Δεν ήταν πολύ καιρό μετά όταν έσκασαν και οι πρώτες κόπιες του «The Ape Of Naples», καθώς και η άμεση αντίδραση της Important Records όπου με newsletter σύστησε κάπως επιτακτικά στον κόσμο να μην αγοράσει το bootleg, εφόσον η ίδια ετοίμαζε μια γιομάτη πάθος νέα έκδοση του album, πάνω στα νέα master tapes που είχε όμως ήδη εγκρίνει ο Peter Christopherson όσο ήταν εν ζωή, απο τα οποία είχε κυκλοφορήσει το The Ape of Naples / The New Backwards box set κατά την περίοδο ΙΙ. Οπότε αποφάσισα να πάει το παλιάμπελο, να περιμένω την «bootleg» και όχι την bootleg επανέκδοση, με τη βεβαιότητα πως ένα δυναμικό και ιστορικό label σαν την Important Records θα τα κατάφερνε κάπως καλύτερα απο κάποιους τυχαίους Ρώσους που έκοβαν με το τσουβάλι ό,τι έβρισκαν μπροστά τους, πιθανότατα απο cd κιόλας. Η χαρά μου κράτησε μέχρι την ημέρα που παρέλαβα το δέμα. Η χειρότερης ποιότητας επανακυκλοφορία που θα μπορούσα να περιμένω χωρίς όμως να μπορώ να τη φανταστώ. Ο δίσκος πηδάει, ποπάρει και σφυρίζει, και το αποκορύφωμα: δε χωράει με κανένα τρόπο να ξαναμπεί στο εξώφυλλό του απο τη στιγμή που το πρωτοβγάλεις. Ο πιο θλιβερός τρόπος να διαχειριστεί κανείς την ευλογία του να έχει τα δικαιώματα αυτού του δίσκου. Η προχειρότητα αυτή, στη συνέχεια με έκανε ιδιαιτέρως σκεπτικό απέναντι στην Important, σε σημείο να μην αγοράσω την επανέκδοση όλων των δίσκων του Harry Bertoia, και αυτό για μένα σημαίνει πως πολύ δύσκολα θα ξαναεμπιστευτώ το label για οτιδήποτε.

ένα «καλά πήγε και αυτό» edit: H Important παρά την τεράστια kickstarter campaign, και παρότι ξεπέρασε τον στόχο της, δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει το βινυλιακό κουτί του Harry Bertoia, και πούλησε όλο το project στην Third Man.

15. Coil – The New Backwards CD/LP (Important Records, 2016)
Το «The New Backwards» είχε κυκλοφορήσει σε cd το 2008 και περιείχε ημιακυκλοφόρητα και ακυκλοφόρητα κομμάτια που άλλα προορίζονταν για το «The Ape Of Naples», και άλλα για αλλού, και που τελοσπάντων είχαν προκύψει από τη διαβόητη πλέον «Backwards» κασσέτα. Μουσικά είναι τουλάχιστον το ίδιο βαρύ με το Ape και η σημαντικότητα μιας επανέκδοσης ανάλογη. Η Important , σκεπτόμενη όλα αυτά, αφαιρεί τα τρία έξτρα κομμάτια που είχε προσθέσει στο cd (Νόμπελ) και χαρίζει μια κακόηχη επανέκδοση ανάλογης σοβαρότητας με αυτή του «The Ape Of Naples». Πραγματικά απορώ και θα συνεχίσω να απορώ.

16. Coil – Another Brown World / Baby Food 12″ (Sub Rosa, 2017)
To 1989 η Sub Rosa είχε κυκλοφορήσει το εκπληκτικό compilation LP «Myths 4 • Sinople Twilight In Çatal Hüyük» όπου περιείχε το «Another Brown World» των Coil, με τίτλο αναφορά στο «Another Green World» του Brian Eno. Είναι απο τις αγαπημένες μου στιγμές των Coil, απο τα κομμάτια που είναι τόσο καλά που όταν φτάσουν στη μέση τα σταματάς για να τα ξαναβάλεις απο την αρχή πριν καν τελειώσουν. Τέσσερα χρόνια μετά η εταιρία έριξε και άλλο ένα (από τα δεκάδες στην ιστορία της) compilation στην αγορά, το «Chaos In Expansion», που εκτός από μουσική του collaborator των Coil, Charles Hayward των This Heat, υπάρχει και ένα κομμάτι του György Ligeti. Άλλη μια απο τις κυκλοφορίες της Sub Rosa την ψυχοσύνθεση της οποίας αδυνατώ να συλλάβω ακριβώς. Το κομμάτι των Coil εδώ ήταν το «Baby Food». H Sub Rosa λοιπόν, σε ένα κλίμα γενικής ενασχόλησης με τους Coil, είπε να βγάλει ένα ωραίο 12″ με τα δύο κομμάτια των οποίων είχε τα δικαιώματα, και όλα ωραία. Μας είπε ένα μικρό ψεματάκι στο press release πως είναι η πρώτη τους φορά σε βινύλιο, αλλά την συγχωρούμε διότι: α) είναι πραγματικά πελώριο label, β) είναι μια επαγγελματική επανέκδοση με ηχάρα και γ) κόστιζε κάτι του τύπου 12 ευρώ οπότε θα δυσκολευόμουν να γκρινιάξω. Ή να μην το πάρω.

Ιστορία άσχετη με τους Coil αλλά ιδιαιτέρως σχετική με τα υπόλοιπα: To 2008 η Sub Rosa κυκλοφόρησε το cd «Four Electronic Pieces 1959-1966» της Pauline Oliveros. Στα χρόνια που ακολούθησαν η Important Records ήρθε κοντά με το Pauline Oliveros Estate και γέμισε τα ράφια των δισκάδικων με πολλούς δίσκους της Oliveros, πράγμα μόνο ευχάριστο. Παρότι όμως δεν υπήρχε άμεσο πλάνο της επανακυκλοφορίας των τεσσάρων κομματιών του cd της Sub Rosa στην Important, η τελευταία έστειλε newsletter δυσφημίζοντας την επιμείμενη βινυλιακή επανακυκλοφορία των Four Electronic Pieces ως μέρος των Early Electronics Series της Sub Rosa, τονίζοντας πως πρόκειται για grey area release (δε θα τολμούσε να ισχυριστεί πως είναι παράνομη κυκλοφορία) και μη κατονομάζοντας το label, πρoέτρεψε τον κόσμο, το ίδιο επιτακτικά, να μην το αγοράσει εφόσον δεν έχει την άδεια του ιδρύματος. Όντας κάπως πιο υποψιασμένος αυτή τη φορά, το διπλό LP της Sub Rosa αγοράστηκε με συνοπτικές και πρόκειται για εκδοσάρα, και αν είναι έτσι οι «grey area» releases, ενώ οι επίσημες σαν της Important, I’m all for grey area releases.

17. Zos Kia / Coil – Transparent CD/LP (Cold Spring, 2017)
Επιστροφή στις επανεκδόσεις για την Cold Spring σε μια κυκλοφορία όπου το έπαιξε safe και της βγήκε. Η μουσική σύμπραξη των John Gosling (Psychic TV) με τον John Balance (αρχικά) και τον Peter Christopherson (λίγο αργότερα) χάρισε στο industrial κοινό την απόκοσμη κασσετάρα «Transparent», στην Α πλευρά της οποίας συναντούμε το βραχύβιο Zos-Kia project των Gosling/Balance, ενώ στη Β τη σύμπραξη των Zos-Kia με τους Coil. Το παρόν κείμενο γράφεται στις 23 Αυγούστου του 2020, ενώ η κασσέτα κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου του 1983 στο Αυστριακό label Nekrophile Rekords (πολύ άσχημο όνομα, αλλά συγχωρείται γιατί είχε βγάλει μια εξίσου τρομερή κασσέτα, την «What’s History» των Genesis P-Orridge και Stan Bingo, την ίδια χρονιά), για να επανακυκλοφορήσει σε δίσκο απο την Eskaton το 1998 και να εξαφανιστεί απο παντού ως το 2017, οπότε και ο John Gosling αυτή τη φορά επιμελήθηκε την πιο πλήρη ως τώρα επανακυκλοφορία, με την προσθήκη δύο κομματιών των ΑΚΕ, της μπάντας που προηγήθηκε των Zos-Kia. Η επανακυκλοφορία είναι πιστή στην αισθητική του original, ο ήχος σε πολύ καλή κατάσταση, και η εγγραφή στο επίπεδο που χρειάζεται για να αναδειχθεί ο συγκεκριμένος ήχος. Όχι και άσχημα. Μπορεί σαν μουσική να έχει κακογεράσει για την πλειοψηφία των οπαδών της μπάντας, μπορεί και όχι, πάντως εγώ στα τέσσερα λεπτά του «Stealing the Words» ακούω όλους τους μετέπειτα Coil και αυτό δε γίνεται να μην το αξιολογώ κάθε φορά με την ίδια θέρμη.

18. Time Machines – Time Machines CD/2xLP (Dais Records, 2017)
Ένα πραγματικό ευτύχημα για κάθε οπαδό της μπάντας είναι αναμφισβήτητα η επανεμφάνιση του Drew McDowall στα μουσικά δρώμενα μετά απο πολλά χρόνια απουσίας. Η επιστροφή αυτή χαρακτηρίστηκε απο μια ιδιαίτερα πυκνή δισκογραφία, το βινυλιακό κομμάτι της οποίας ανέλαβε η Dais Records. Αριστουργηματικού επιπέδου οι δουλειές του McDowall. Εκτός όλων των άλλων, ο Drew είχε υπάρξει ενεργό μέλος των Coil σε μια κάπως πιο ύστερη περίοδο, και αποτέλεσε τον ας πούμε απαραίτητο συνδετικό κρίκο του label με τη συνέχιση της αποκατάστασης του έργου των Coil. Οι περιοχές με τα δικαιώματα είναι όντως γκρι, αλλά απο όσο έχω καταλάβει, αν ένα μέλος της μπάντας όπου συνέθεσε μουσική και την εκτέλεσε σε ένα δίσκο είναι εν ζωή, ενώ τα άλλα όχι, τότε αυτόματα τα δικαιώματα περνούν σε αυτόν. Δεν έχω ιδέα στα αλήθεια όμως. Όπως και να έχει, το «Time Machines» των Time Machines (και όχι των Coil, όπως λαθεμένα διαφήμιζε η Dais τις ημέρες των προπαραγγελιών) είναι ένας δίσκος που οι Coil κυκλοφόρησαν ως Time Machines γιατί δεν ήθελαν να τον κυκλοφορήσουν ως Coil. O Drew McDowall είχε πολύ μεγάλη συνθετική συνεισφορά στο έργο, η επανακυκλοφορία είναι αξιοπρεπέστατη, ενώ η Dais αποκτά μια επιπλέον ευαισθησία για μια ορθή ευρωπαϊκή διανομή, με δεδομένο πως τα ταχυδρομικά κόστη για Ευρώπη ξεφεύγουν κάθε χρόνο και περισσότερο και μοιραία εκτοξεύουν τις τιμές των δίσκων. Η γκρίνια των οπαδών έγκειται στις πολλές χρωματιστές εκδόσεις βινυλίου και μια ήπια αγανάχτηση ίπταται στον αέρα για το πόσοι πια θα βγάλουν λεφτά απο τους Coil. H απάντηση είναι «δυστυχώς πολλοί» και εφόσον είναι πολλοί ας είναι και η Dais λέω εγώ, διότι αν με ρωτούσε κανείς, δε με ρωτάει, τελοσπάντων αν με ρωτούσε, θα έλεγα πως κάνει μακράν την καλύτερη δουλειά.

Υστερόγραφο / Ήττες και Νίκες: Ο Drew McDowall παρουσίασε ολόκληρο το «Time Machines» στις 29 Σεπτεμβρίου του 2018 στο Temple. Ο φίλος μου ο Κώστας παντρεύτηκε με τη Μαρία στις 29 Σεπτεμβρίου του 2018 στην Κεφαλλονιά. Γράφω «γαμημένες Timing Machines» στο ημερολόγιό μου και πετάω για Αργοστόλι.

19. Coil With Black Sun Productions – The Plastic Spider Thing CD/2xLP (Rustblade, 2017)
Οι καλλιτέχνες Black Sun Productions, δηλαδή οι Massimo & Pierce, δηλαδή οι συνεργάτες / χορευτές των Coil στα live τους, κυκλοφόρησαν στην Eskaton το cd «The Plastic Spider Thing» όπου είναι remixes παλιών κομματιών των Coil απο τον draZen που έχει το label Black Sun Productions, απλή συνωνυμία με τους καλλιτέχνες Black Sun Productions, δηλαδή τους Massimo & Pierce. Ενώ μέχρι εδώ πρόκειται για μια ωραία ανακατωσούρα, το «The Plastic Spider Thing» παραμένει αυτό που ήταν εξαρχής: δυστυχώς δε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μεγάλα πράγματα εδώ σε κανένα timeline. Ωστόσο η ιταλική Rustblade δεν κωλώνει να ονομάσει την επανακυκλοφορία της «Coil With Black Sun Productions», να κοτσάρει τον Balance στο εξώφυλλο και να φτιάξει σπεσιάλε εκδόσεις με φυλαχτά και διάφορα άλλα magick και tragick. Προσωπικά προσπερνάω με κρότο, εντελώς εκτός της αισθητικής μου σαν έκδοση και μόνο, καλύτερα τα ρώσικα.

20. Coil – A Cold Cell In Bangkok 12″ (Optimo Music, 2017)
Το 2008, το DJ duo των Optimo έφτιαξε ένα compilation για την Domino που λεγόταν Sleepwalk. Ανάμεσα στον Arthur Russell, τον Chris Watson, τον Mulatu και την Karen Dalton, υπήρχε και ένα remix του Peter Christopherson στην live εκδοχή του «A Cold Cell» στην Bangkok. Εννέα χρόνια μετά υπάρχει και σε one-sided 12″ με etching στη β’ πλευρά και φιλανθρωπικό σκεπτικό στην κυκλοφορία του, πράγμα αυστηρά μόνο για το οποίο η συγκεκριμένη επανακυκλοφορία «περνάει».

21. Coil – Astral Disaster Sessions Un/Finished Musics CD/LP (Prescription, 2018)
Εδώ ο Gary Ramon μάλλον παρατήρησε τον υπόλοιπο καταιγισμό επανακυκλοφοριών και κάθισε και τα σκέφτηκε λίγο καλύτερα τα πράγματα και μάλλον αναρωτήθηκε κάποια πράγματα τα οποία μάλλον συνοψίζονται στην απορία «μαλάκας είμαι εγώ να μη βγάλω κανα ψιλό;». Άμεσο επακόλουθο της σκέψης αυτής είναι πως η κατοχή κάποιων demo και κάποιων ημιτελών/πρωτόλειων «early mix» / «alternative mix» κομματιών του στουντιακού χρόνου του Astral Disaster είναι μάλλον βλακεία να μην κυκλοφορήσουν σε ένα ωραιότατο και εντελώς άχρηστο βινύλιο. Απατεωνία μεγατόνων, ντροπή, αίσχος, αποτροπιασμός. Θα μπορούσε να είχε συμπεριληφθεί ως extra cd/download στην επανακυκλοφορία του «Astral Disaster» και να ήταν όλα χαριτωμένα. Εδώ έχουμε μόνο υλικό για τους συλλέκτες, χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι συλλέγουν ακριβώς.

22. Coil + Zos Kia + Marc Almond – How To Destroy Angels CD/LP (Cold Spring, 2018)
Λίγες γραμμές πιο πάνω διαβάζατε πως η κασσέτα «Transparent» των Zos-Kia / Coil κυκλοφόρησε στις 23 Αυγούστου του 1983. Την αμέσως επόμενη ημέρα εκείνου του πολύ δραστήριου Αυγούστου, οι John Gosling, John Balance και Marc Almond εμφανίστηκαν στην Air Gallery του Λονδίνου για να παρουσιάσουν την performance «A Slow Fade To Total Transparency». Στο ηχητικό background της performance αυτής έπαιζε ένα προηχογραφημένο κομμάτι εικοσιτριών λεπτών των Gosling/Balance/Christopherson με τίτλο «How To Destroy Angels». Η ομοιότητά του με το ομότιτλο 12″ των Coil της επόμενης χρονιάς είναι κυρίως στον τίτλο, αφού εδώ έχουμε ξανά το γνωστό και τραχύ industrial σε μια αντικειμενικά μέτρια ηχογράφηση, καθώς και ένα μικρό remix του και μια πρόβα της μπάντας απο το 1983. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως τα liner notes επιμελείται ο Michel Faber, σκηνοθέτης του «Under the Skin». Είναι ενδιαφέρον archival υλικό ομολογουμένως, αλλά θα πόνταρα πως δεν είναι απο τα πρώτα (ή τα δεύτερα) πράγματα που θα σκεφτεί να αναζητήσει κανείς όταν θέλει να ακούσει Coil. Στα συν πως πρόκειται για πρώτη ουσιαστική γνωριμία με το υλικό. Στα πλην πως όλο αυτό έχει αρχίσει να κουράζει και τους ακούραστους λίγο.

23. Coil – Пособие Для Кончающих: Волос Злата / Пособие Для Начинающих: Глас Сéребра 4xLP (Feelee, 2018)
Μικρή αναδρομή: Οι Coil έπαιξαν ζωντανά πενηνταμία συνολικά φορές, απο το 1983 ως το 2004. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 2001 εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη Ρωσία, στο club DK Gorbunova της Μόσχας. To club Gorbunova είχε πάρει το όνομά του απο τον Nikolai Gorbunov, γραμματέα του Vladimir Lenin και γενικό γραμματέα της Ακαδημίας Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης, όπου κατηγορήθηκε για κατασκοπεία και εκτελέστηκε το 1938. Με αφορμή λοιπόν την έναρξη των σχέσεων Coil και Ρωσίας, και με μεσολάβηση του Ivan Pavlov (CoH), η εταιρία Feelee ρίχνει στην αγορά δύο compilation cds, τα «Пособие Для Кончающих: Волос Злата» και «Пособие Для Начинающих: Глас Сéребра» για να εορτάσει περαιτέρω το όλο event. Στην πιο compact disc club στιγμή των Coil, τα δύο cd περιέχουν απλά επιλογές-κράχτες απο τα πολύ διάσημα full length τους (με έμφαση στα δύο ολόφρεσκα τότε «Musick To Play In The Dark») και μερικά ήδη πασίγνωστα b-sides, με τον Pavlov να μεταφράζει τους τίτλους στη ρωσική γλώσσα. Η Eskaton, ένα χρόνο μετά, το έφερε και στις Ευρώπες ως διπλό cd με τίτλο «The Golden Hare With A Voice Of Silver» οπότε και παγιώθηκε ως η πιο εύκολα προσβάσιμη συλλογή των Coil. Για χρόνια ήταν το μόνο cd τους που έβρισκα σταθερά στα δισκοπωλεία. Για κάτι τέτοιες συλλογές διαβάζει κανείς κριτικές του τύπου «δεν προσφέρει τίποτα νέο στους οπαδούς της μπάντας, αλλά αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στους νεότερους για να την γνωρίσουν» και λοιπά πρωτότυπα. Και όντως, ο υπότιτλος της συλλογής είναι «A Guide For Beginners / Finishers». Και όντως, κάθε δημοφιλής μπάντα έχει τουλάχιστον απο μια τέτοια συλλογή. Και όντως, ίσως δεν είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Και όντως, ίσως κάποιοι γνώρισαν τους Coil μέσω μιας ανάλατης διπλής συλλογής το 2001. Μα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να ξανακυκλοφορήσει σε πανάκριβο τετραπλό δίσκο δεκαεπτά χρόνια μετά, όταν δεν υπάρχουν σίγουρα πια α) beginners β) οι ίδιοι οι Coil και γ) ουσιαστικοί λόγοι απόκτησης best of συλλογών πεπαλαιωμένου σκεπτικού και οράματος. Στα επιπλέον cons είναι πως τα δύο bonus tracks δεν είναι καν των Coil (απο ένα μοιράζονται οι Pavlov και Thighpaulsandra) και το γεγονός πως δεν συμπεριλαμβάνονται καν τα original εξώφυλλα, παρά μόνο μονόχρωμα «βαριά» sleeves με χρυσό τύπωμα. Δε μπορώ να συντάξω το ίδιο εύκολα λίστα με pros.

24. ELpH vs Coil – Worship The Glitch CD/2xLP (Dais Records, 2018)
Αν μου ζητούσαν να βγάλω πρωταθλήτρια απο τις κυκλοφορίες που καταγράφω, αυτή θα ήταν στο χαλαρό η βινυλιακή έκδοση του «Worship The Glitch» απο την Dais. Το παρόν album σηματοδοτεί την μουσική στροφή των Coil σε πιο σαφή glitch electronica πεδία και -ας πούμε- σοβαρεύει και σκοτεινιάζει πολύ απότομα τον ήχο τους. Τα τρία Halliwell Hammers βασίζονται θεματικά στη δολοφονία του σεναριογράφου Joe Orton από τον εραστή του και ηθοποιό Kenneth Halliwell με εννέα χτυπήματα σφυριού, γεγονός που κάνει ακόμα πιο σκοτεινές τις ήδη μακάβριες και νεκρικές μελωδίες του. Χωρίς να πολυλογήσω για τη μουσική ως σύνθεση περαιτέρω, διότι δεν είναι αυτό το θέμα του κειμένου, η μουσική ως ήχος των Balance / Christopherson / McDowall είναι υψηλοσυχνοτική, αρκετά χαμηλογραμμένη, με κάποια ελαφριά σκαμπανεβάσματα στην ένταση και χρειάζεται μια κάποια αφοσίωση για να την «πιάσεις» αν δεν την αφήσεις να αναπαράγεται στην ασφάλεια του background. Αν αναφέρω τη λέξη ambient, που δε θέλω, αλλά δεν είμαι σίγουρος πως μπορώ να αποφύγω, εδώ μιλάμε για την πιο απαιτητική ambient που έχω ακούσει. Και όπως γνωρίζουμε, το να αποτυπωθεί κάτι τέτοιο σε όλο του το μεγαλείο σε βινύλιο συγκεκριμένα, είναι από πολύ πολύ δύσκολο ως τα όρια του αδύνατου. Ο Josh Bonati εδώ χαρίζει ένα εξωπραγματικό mastering σε ένα πολύ ιδιότροπο δίσκο, και το αποτέλεσμα είναι μαγικό, καθώς η μουσική ακούγεται καλύτερα ακόμα και απο τα cd της Eskaton! Δεν υπάρχουν λόγια, αν είναι να επανακυκλοφορεί το οτιδήποτε είναι καλό να γίνεται με τόση αγάπη και προσοχή.

25. Coil Presents Black Light District – A Thousand Lights In A Darkened Room CD/2xLP (Dais Records, 2018)
Την ίδια ακριβώς εικόνα με το «Worship The Glitch» παρατηρούμε και στην έκδοση του «A Thousand Lights In A Darkened Room». Κυκλοφόρησαν την ίδια ημέρα, υπό την επίβλεψη των ίδιων ανθρώπων, προσεγμένα και τακτοποιημένα. Οι γνωστές γκρίνιες για τις πολλές χρωματιστές εκδόσεις και το κάποιο κυνήγι που πρέπει να πέσει. Όχι η αγαπημένη διαδικασία των περισσοτέρων εκεί έξω. Προς τιμήν του label, δύο χρόνια μετά η τιμή και των δύο δίσκων (στις περισσότερες εκδόσεις τους) είναι σταθερά χαμηλή.

26. Coil – Swanyard 2xCD/2xMC/3xLP/3xLP BOX (Infinite Fog, 2018)
Εδώ έχουμε την πρώτη επανακυκλοφορία που κατάφερε να με τσαντίσει στα αλήθεια. Τριπλός δίσκος απο την Infinite Fog όπου περιέχει μάλλον ΟΛΟ το αρχείο του studio του Danny Hyde απο το 1993 ως το 1996. Ως επι το πλείστον demos και συνθετικές απόπειρες κατά τη μεταμόρφωση του «Backwards» σε «The Ape Of Naples». Μιλάμε για δυόμιση γεμάτες ώρες από instrumentals, ημιτελή και ατελή fragments που έχετε ξανακούσει σε τελειωμένη μορφή ή και δεν έχετε ξανακούσει γιατί δεν έγιναν ποτέ τίποτα, και μάλλον υπήρχε λόγος για αυτό. Ταλαιπώρια. Ο πίνακας του Steven Stapleton που είναι απεικόνιση ενός ονείρου όπως του το είχε διηγηθεί ο John Balance είναι υπέροχος. Ο δίσκος έχει βγει σε πολλές πανάκριβες μικροεκδόσεις, κανονικές και σπέσιαλ, και δεν έχω ιδέα πως «γράφουν» τα κομμάτια στον δίσκο διότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να μάθω.

27. Coil – Stolen and Contaminated Songs CD/2xLP (Cold Spring, 2019)
To «Stolen & Contaminated Songs» είναι ας πούμε ένα σοβαρό «Swanyard» της περιόδου Ι, όπου η μπάντα χαρίζει μερικά outtakes και ακυκλοφόρητα κομμάτια της ηχογράφησης του «Love’s Secret Domain». Όντας μάλλον συνολικά ο αγαπημένος μου δίσκος των Coil, θα περίμενα να συμπαθώ εξίσου τα outtakes του, που δεν είναι άσχημα, αλλά είναι outtakes, και νομίζω πως θα προτιμώ για πάντα το «Chaostrophy» απο το «Original Chaostrophy» που περιέχεται εδώ. Ψυχανεμίζομαι πως κατα βάθος μου κλωτσάει λίγο η μανιακή τους ενασχόληση με την acid house στα 90s. Η επανακυκλοφορία είναι για άλλη μια φορά δια χειρός Danny Hyde και δεν ξεκινάει καλά, καθώς παρατηρούμε το εξής: Στην πρώτη έκδοση του 1992 το πρώτο κομμάτι λεγόταν «Futher» ενώ έπρεπε να ονομάζεται «Further» και στην τωρινή επανέκδοση το κομμάτι ονομάζεται «Futhur» (είναι φανερό πως δεν έκανα διακοπές αυτόν τον Αύγουστο). Στο εξωτερικό αυτοκόλλητο υπάρχει και δεύτερο ορθογραφικό, ενα the είναι γραμμένο δύο φορές κολλητά αντί για μια. Κατά τα άλλα ήταν 2019 και είχαν κυκλοφορήσει σχεδόν τα πάντα εκτός απο τα «Musick To Play In The Dark» και αυτό με έκανε ειλικρινώς να αναρωτιέμα πόσα futher / futhur / furfur θα μπορούσα να αντέξω ακόμα.

28-29. Coil – Porto & Live Five & θα δείξει CDr (Retractor, 2019)
Μου επισημάνθηκε απο τρία άτομα πως αμέλησα να αναφέρω τα cdr που φτιάχνει σπίτι του ο Thighpaulsandra ξαναφέροντας στη ζωή τις -όχι ακριβώς- official κυκλοφορίες των live. Όντας -εκείνοι- τρεις και εγώ μόλις ένας, αποφάσισα να τα συμπεριλάβω, παρότι στο μυαλό μου τα είχα σαν bootlegs άνευ εισαγωγικών άρα εξ ορισμού εκτός άρθρου. Ο Thighpaulsandra λοιπόν, επαναδραστηριοποιεί μετά από δεκάξι χρόνια το σπιτικό του label Retractor, και μέσω αυτού φτιάχνει cdr μικροεκδόσεις των ζωντανών εμφανίσεων των Coil στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος, όπως του Porto (June 21st 2003) και Gdańsk (Live at St. John Church, Gdańsk Oct 25th 2002). Το πρώτο ήταν ας πούμε ένα -συζητήσιμα- authorized bootleg της περιόδου ΙΙ ενώ το δεύτερο τιτλοφορείται «Live Five», ως ..φυσική συνέχεια της live σειράς της Threshold House που σταματούσε στον αριθμό Four. Στα θετικά είναι πως ο ήχος έρχεται απο κονσόλα και όχι απο κασσετοφωνάκι, όπως στα πολυάριθμα κακογραμμένα bootlegs. Και οκ, το «Live-Box» είναι όντως ακριβό. Το «Colour Sound Oblivion» ακόμα ακριβότερο. Αν η δίψα σας για ένα ή δύο (ή ποιος ξέρει πόσα) live cdr των Coil είναι ακόρεστη, διατηρώ την εντύπωση πως είναι ακόμα διαθέσιμα στο website του Thighpaulsandra. Για όλους μας υπάρχει κάτι εκεί έξω.

30. Coil – The Gay Man’s Guide To Safer Sex + 2 CD/MC/LP (Musique Pour La Danse, 2019)
Το «Gay Man’s Guide To Safer Sex» ήταν ένα safer sex instructional documentary που γυρίστηκε το 1992 απο τους Mike Esser και Tony Carne σε συμπαραγωγή με τη φιλανθρωπική οργάνωση Terrence Higgins Trust, αφιερωμένη στον HIV και τη σεξουαλική υγεία. Το soundtrack των Balance / Christopherson δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην ώρα του και επανήλθε σε μια αιφνιδιαστική έκδοση βινυλίου απο την Musique Pour La Danse, ηλεκτρονικό παρακλάδι της Mental Groove Records, του ίδιου ανθρώπου που τρέχει το ψύχραιμο label We Release Whatever The Fuck We Want Records. Τα αρχεία διέρρευσαν / προσφέρθηκαν για άλλη μια φορά απο τον Danny Hyde. Στην αρχή νόμιζα πως πρόκειται για ψευδοlabel και αρχεία χαμηλής ποιότητας (ίσως έφταιξε που εμφανίστηκε ξαφνικά σε όλα τα ηλεκτρονικά stores που μπορούσα να φανταστώ) αλλά τελικά μιλάμε για μια στρωτή και δουλεμένη επανακυκλοφορία. Ήχος σπαθί, και ένα ομώνυμο easy listening track για ανελέητα repeats. Παίζει και έκδοση κασσέτας που αντί για +2 έχει +3 στο τέλος, με την προσθήκη του 14λεπτου «Proto Protection». Kudos για τον τίτλο «Omlagus Garfungiloops», προχωράμε.

31-38. Coil – Threshold Archives Second Batch of CDs (Threshold Archives, 2019)
Δάκρυ ή γέλιο; Ποιός να ξέρει; Μια ορθή επανάληψη του πρώτου batch των 8 cds, σε ίδιου επιπέδου συσκευασίες και με ακόμα χειρότερα extra tracks. Τα 8 cds τιτλοφορούνται: «Airborne Bells», «The Sound Of Musick», «First Dark Ride», «Protection», «Heartworms», «I Don’t Want To Be The One», «Copal» και «The Restitution Of Decayed Intelligence». Τα πράγματα είναι ιδιαιτέρως περίπλοκα μέσα στην απλότητά τους. Ας πούμε πως η Threshold Archives, η Prescription και η Infinite Fog είναι τα τρία labels που δεν έχουν το παραμικρό φίλτρο στο τι αρχειακό υλικό θα χωρέσουν στις κυκλοφορίες τους. Και αυτό το αρχειακό υλικό, δεν είναι απαραίτητο να είναι και διαφορετικό. Σε αυτά τα οκτώ cds θα βρείτε και alternate takes του «Gay Man’s Guide To Safer Sex» και (κάποια απο τα ίδια!) sessions του «Astral Disaster», και τα Blue του Jarman, και μέρος του «Sara Dale’s Sensual Massage», τοποθετημένα ας πούμε κάπως άκομψα και ενδεχομένως αταίριαστα μεταξύ τους. Μιλάμε για αγνό καραγκιοζιλίκι. Να τονίσω πόσο πολύ χαίρομαι που ο Stephen Thrower απέχει εντελώς απο τη φάση και δεν βλέπουμε κάθε χρόνο το «Horse Rotorvator» σε Record Store Day έκδοση και ταυτόχρονα υπερθεματίζω τη σκέψη του τι ωραία πράγματα θα μπορούσαμε να είχαμε δει αν τα είχε αναλάβει όλα αυτά ο Frank Maier της Vinyl On Demand. Αλλά ζούμε σε ένανε άσκημο κόσμο για reissue plans συγκροτημάτων που μας άφησαν νωρίς. Meanwhile, εννοείται ένα πενηντάευρο έκαστο στα διαβόητα μέρη υπερκοστολόγησης. Μ α κ ρ ι ά.

39. Coil ‎- Astral Disaster Sessions Un/Finished Musics Vol. 2 CD/LP (Prescription, 2020)
Εδώ μιλάμε για SEQUEL OUTTAKE ALBUM. Outtake των outtakes! Ο βασιλέας των βασιλέων των bootlegs. Μέχρι να βγει το Vol. 3. Με τα ίδια κομμάτια ασφαλώς. Gary Ramon κανένας σεβασμός άνθρωπέ μου;

40. Coil ‎- A Prison Of Measured Time CD/12″ (Old Europa Cafe, 2020)
Μόλις τέσσερις εκδόσεις βινυλίου και μια cd για τα δύο κομμάτια «Heaven’s Blade Dark Night Mix» και «Wir Clik Wir, A Deeply Disturbed Passing Mix» που έδωσε ο Danny Hyde στην Old Europa Cafe. Πρόκειται για δύο κομμάτια, το ένα το ξέρουμε όλοι, το άλλο ίσως όχι, για τα οποία ζήτησε remixes ο Peter Christopherson στον Danny Hyde το 1998, στη γνωστή περίοδο που οδήγησε στο «The Ape Of Naples», αλλά λόγω λόγω λόγων ξεχάστηκαν στα ράφια και ποια καλύτερη χρονιά για να κυκλοφορήσουν απο το μαγικό μας 2020; Δε πολυσυμπαθώ το label, για αυτό και δεν νιώθω άμεση την ανάγκη για ακρόαση. Σε κάποια samples που πέρασαν απο το ραντάρ υπήρχαν όντως φωνητικά του John Balance που δεν είχα ξανακούσει. Που ξέρεις.

41. Coil – Sara Dale’s Sensual Massage CD/2xLP (Infinite Fog, 2020)
Εδώ νομίζω πως θα αφιερώσω λίγο χρόνο παραπάνω. Ξεκινώ με μια μικρή αναφορά στην VHS κασσέτα «Sara Dale’s Sensual Massage: The Stroke of Pleasure» του 1992. Πρόκειται για ένα σοβαρό στιγμιότυπο της pre-millenium softcore porn ιστορίας, με την healing therapist Sara Dale να επιδεικνύει επί σαρανταπέντε λεπτά την τεχνική του sensual massage υπό τους αιθέριους ήχους που συνέθεσαν οι Balance / Christopherson ακριβώς την ίδια χρονιά που σκάρωσαν το «Gay Man’s Guide To Safer Sex». Η μουσική σύνδεση των δύο κυκλοφοριών είναι εξίσου παρούσα με την αισθητική: εποχή πρωτόγνωρης αλλαγής για τη μπάντα, με τα σαγηνευτικά αγγίγματα της Sara να αποτελούν το πρώτο αισθησιακό χάδι που οδήγησε στο «The Ape Of Naples». Σκεπτόμενος πόσες φορές έχω αναφέρει το «The Ape Of Naples» σε αυτό το κείμενο, έρχομαι στη διαπίστωση πως το μουσικό έργο που ακούσαμε το 2005 δημιουργείτο σταθερά και σταδιακά επί δεκατρία χρόνια συνεχόμενα, σαν να αποτέλεσε ένα μακρινό απόηχο όλων των πραγμάτων που σκέφτονταν, ένιωθαν και συνέθεταν οι Balance και Christopherson σε όλα τα 90s. Πίσω στο αβάσταχτα πορωτικό kitch του sensual massage της Sara Dale και συγκεκριμένα στο οριακά new age soundtrack, είναι γεγονός πως δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ πριν ολόκληρο, και είναι εξίσου γεγονός πως ήταν μια παράλειψη που θα διορθωθεί τον επόμενο μήνα που θα κυκλοφορήσει επίσημα στην Infinite Fog. Γνωρίζω πως πέφτετε απο τα σύννεφα, αλλά τα αρχεία έδωσε στην εταιρία ο Danny Hyde. Ο διπλός δίσκος είναι πλεονασμός, τα themes του Jarman δεν κολλάνε σαν extra tracks και δεν χρειάζονταν για άλλη μια φορά, τα ακυκλοφόρητα sessions δεν έχουν ακουστεί ξανά (εδώ καλά καλά δεν είχε ακουστεί το επιλεγμένο υλικό), το εξώφυλλο του Steven Stapleton ψυχορραγεί επάνω μου, η τιμή του είναι υψηλή και οι πολλές χρωματιστές του εκδόσεις και art editions είναι για άλλη μια φορά πραγματικά περιττές. Ωστόσο δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να μην ασχοληθώ με αυτή την κυκλοφορία. Όπως θα έχετε παρατηρήσει ως τώρα, λόγω μεγέθους του άρθρου έχω αποφύγει να βάλω οποιαδήποτε εικόνα ή link στο κείμενο για να μη φορτωθεί. Η μοναδική εξαίρεση είναι το video αρχείο της «Sara Dale’s Sensual Massage: The Stroke of Pleasure» βιντεοκασσέτας.

42. Coil – A Guide For Beginners – The Voice Of Silver / A Guide For Finishers – A Hair Of Gold 2xCD (Cold Spring, 2020)
Αν το 2018 δεν υπήρχε απολύτως κανένας λόγος να βγεί η γνωστή συλλογή σε τέσσερις δίσκους, το 2020 δεν υπάρχει π ρ α γ μ α τ ι κ ά απολύτως κανένας να ξαναβγεί σε διπλό cd στην Cold Spring. Η οποία δεν ξεχνάει να υπερθεματίσει για το πόσο official είναι η κίνησή της, έχοντας λάβει κάθε πιθανή άδεια απο την Feelee. Feelee Feelee..

43. Coil – Musick To Play In The Dark CD/2xLP (Dais Records, 2020)
Μπορεί να διαφωνούμε σε πολλά πράγματα γενικά, όμως είμαι βέβαιος πως μπορούμε να συμφωνήσουμε στο πόσο πολύ αγαπούν οι φίλοι των Coil το «Musick To Play In The Dark», στο πόσο δύσκολο τους ήταν να το εντοπίσουν σε οποιοδήποτε format απο ένα -όχι και πρόσφατο- χρονικό σημείο και έπειτα, και στο πόσο λυτρωτική θα είναι αυτή η επανέκδοση γύρω στο χριστούγεννο όταν και θα την πιάσουμε στα χέρια μας. Δε θα μιλήσω για τη μουσική, υπάρχουν αυτά στο ίντερνε, θα αναφέρω όμως πως την επίβλεψη της κυκλοφορίας έχουν αναλάβει οι Drew McDowall και Thighpaulsandra, δύο απο τα τέσσερα δηλαδή μέλη των Coil για τη συγκεκριμένη ηχογράφηση. Επίσης το mastering έχει αναλάβει ξανά ο Josh Bonati το οποίο είναι μόνο καλό νέο. Το πρώτο Musick λοιπόν κυκλοφόρησε το 1999 απο την Chalice. Η αρχική έκδοση αποτελούνταν απο 2000 cd (εκ των οποίων περίπου τα 400-500 ήταν αριθμημένα και υπογεγραμμένα απο τη μπάντα) και 500 δίσκους βινυλίου, απο το οποίο έλειπε τελείως όμως το κομμάτι «Strange Birds» με τα υπόλοιπα να βρίσκονται σε edited εκδοχές ώστε να χωράνε σε μονό δίσκο. Στη συνέχεια, τα επόμενα χρόνια, ακολούθησαν άλλες δύο εκδόσεις σε cd μέχρι το 2006 οπότε και εκεί έδειχνε να κλειδώνει η έκδοση. Ακριβώς εκεί άρχισε να αγριεύει το πράγμα, ο Peter Christopherson είχε επικεντρωθεί σε παλαιότερο υλικό για επανακυκλοφορία και δεν κοίταζε μόλις 6-7 χρόνια πίσω, ενώ κάθε χρόνο προστίθεντο και απο ένα ψηφίο στην ενδεικτική τιμή των κυκλοφοριών στα ebay. Μετά τον θάνατο του Sleazy, άρχισε και μια προσπάθεια για μια επίσημη επανακυκλοφορία, με πολλά labels να προσπαθούν (Vinyl On Demand, Editions Mego και άλλα) αλλά να μην βγαίνει άκρη ποτέ. Οι φήμες για το αν υπάρχουν δικαιώματα και ποιος τα έχει ήταν πολλές, και δε θα τις αναπαραγάγω. Οι μόνοι που δε έδιναν κάστανο για όλα αυτά ήταν για άλλη μια φορά οι φίλοι μας οι Ρώσοι, όπου τίποτα δεν τους εμπόδισε να κόψουν ένα τριπλό δίσκο με τα δύο volumes του Musick υπο την «ετικέτα» κάποιας Alkah Hellna, ο οποίος πρέπει να ήταν γραμμένος απο το youtube link του album στην καλύτερη. Στα της επικείμενης επανακυκλοφορίας της Dais, η κουβέντα πλέον έχει οριστικά μετακινηθεί απο το αν έχει «δικαίωμα» να θεωρεί official την κοπή της, στο «τι έχουν να προσφέρουν Τόσες χρωματιστές εκδόσεις πια», το οποίο, όσο και αν μου αρέσει το κυνήγι ώρες ώρες (guilty), δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ και εγώ. Τις αμέσως επόμενες στιγμές της προπαραγγελίας είχα την απάντηση: η «Moon» edition έπεσε σε ενάμισι λεπτό, η «Eclipse» edition σε κάτι λιγότερο απο σαράντα λεπτά, ενώ μέσα στο επόμενο δίωρο είχαν εξαφανιστεί πάνω απο 4.000 δίσκοι, αν αναλογιστεί κανείς πως μια μερίδα των αριθμών του site ήταν δεσμευμένοι για ευρωπαϊκά και αμερικάνικα distros, στα οποία εξαντλήθηκαν επίσης ως επι το πλείστον τα preorders τις επόμενες ημέρες. Αν αυτό δεν είναι δείγμα τόσο για το πόσο official είναι η έκδοση, όσο και για το αν υπήρχε ανάγκη για τέτοιους αριθμούς, δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είναι. Αυτό που ξέρω είναι πως εκπληρώθηκε μια τεράστια ανάγκη αποκατάστασης του «Musick To Play In The Dark» (δεν υπήρχε καν σε digital μορφή!) που με τόσα χρόνια αναμονής είχε φτάσει στο όριο της εμμονής.

Ευχή μου να κυκλοφορήσει στην Dais το δεύτερο μέρος του Musick με τους ίδιους όρους μέσα στο 2021, να γυριστεί ίσως ένα γλυκό ντοκιμαντέρ για όλα αυτά, που ιδανικά να μην είναι το England’s Hidden Reverse μαζί με δώδεκα persistence is all, και κυρίως το 2021 να αποτελέσει την οριστικά καταληκτική χρονιά της περιόδου ΙΙΙ: δεν υπάρχει τίποτα παραπάνω που χρειάζεται να συμβεί στα αλήθεια.

44. Coil – Love’s Secret Domain 2xCD/MC/3xLP/3xLP BOX (Infinite Fog, 2021)
45. Coil – Love’s Secret Domain CD/LP/2xLP/4xLP+7’’ BOX (Wax Trax! Records, 2021)
Η χρονιά 2021 ως συντεταγμένη του συγκεκριμένου άρθρου χαρακτηρίζεται από δύο βασικά γεγονότα, πως α) τελικά δεν είναι η καταληκτική χρονιά του χειμάρρου επανακυκλοφοριών των Coil και β) είναι η επετειακή χρονιά εορτασμού των 30 πρώτων ετών του Love’s Secret Domain. Το 2021 βρήκε την Infinite Fog να ανακοινώνει την 30th​-​anniversary edition της σε ένα ωκεανό εκδόσεων, με τη Wax Trax! Records να ακολουθεί μερικές εβδομάδες αργότερα με ένα trailer για τη δική της τριανταετία. Μα ας το πάρουμε από την αρχή. Το LSD κυκλοφόρησε το 1991 από τις Torso (στην Ευρώπη) και Wax Trax! Records (στην Αμερική). Και οι δύο εταιρίες προχώρησαν σε CD έκδοση των δεκατριών κομματιών που αποτελούν το album στην ολότητά του. Και οι δύο εταιρίες έκοψαν test pressing για το βινύλιο, και όπως έχει αναφερθεί και αλλού στο άρθρο, μόνο η Torso προχώρησε στη μοναδική ως σήμερα επίσημη έκδοσή του. Μια έκδοση εννέα κομματιών, με τα κομμάτια «Teenage Lightning 1», «Things Happen», «Where Even The Darkness Is Something To See», «Lorca Not Orca» να λείπουν, και το «Teenage Lightning 2» να αλλάζει όνομα σε σκέτο «Teenage Lightning» και να χάνει 40’’ της διάρκειας του. Το 2001, η Threshold House κυκλοφορεί μια πλήρως επίσημη επετειακή επανέκδοση σε cd (για τα δέκα χρόνια), με την ίδια τη μπάντα να έχει την επίβλεψη, με τον Thighpaulsandra  να αναλαμβάνει το νέο mastering, και τα 13 κομμάτια να έχουν πανομοιότυπες διάρκειες με αυτές των original cds των Torso και Wax Trax!. Η μικρή διαφορά βρίσκεται στη λεπτομέρεια, οπότε και το «Teenage Lightning I» λέγεται πλέον «Teenage Lightning  1» ενώ το «Teenage Lightning ΙI» αναμενόμενα «Teenage Lightning 2». Είκοσι χρόνια μετά, και με μερικούς μήνες διαφορά, οι Infinite Fog και Wax Trax! Records κάνουν το ίδιο πάρτυ την ίδια μέρα και ώρα σε δύο διαφορετικά μέρη και οι καλεσμένοι δεν είναι βέβαιοι για το που θα περάσουν καλύτερα. Η παρουσίαση των δύο επανακυκλοφοριών δε μπορεί να βρίσκεται παρά σε κοινό λήμμα. Ξεκινάμε λοιπόν με το γεγονός πως ο Danny Hyde, ως παραγωγός του original album, συνεργάστηκε και με τις δύο εταιρίες, μεταξύ των οποίων δεν παρατηρήθηκε κάποιο ιδιαίτερο conflict για την ταυτόχρονη επανέκδοση. Η Infinite Fog παρουσιάζει ένα τριπλό δίσκο με δέκα bonus τραγούδια, τα οποία όμως έχουν ήδη προϋπάρξει διάσπαρτα στην πρώτη οκτάδα των cdrs της Threshold Archives. Συμπεριλαμβάνεται το «The Dark Age Of Love» με τα φωνητικά του Balance, με τη σημείωση πως πρόκειται για την πρώτη και μόνη έκδοσή του σε βινύλιο, κάτι που καταλήγει να είναι ψευδές καθώς βρίσκεται και σαν bonus 7” στην έκδοση της Wax Trax!. Στο mastering ο Martin Bowes κάνει μια πολύ καλή δουλειά, ενώ τα liner notes του Steven Stapleton είναι κάπως λιτά και περιεκτικά, αλλά κυρίως λιτά. Το εξώφυλλο και σήμα κατατεθέν  των Coil, δημιουργία του Steven Stapleton, δεν τολμάει να το πειράξει καμία από τις δύο εταιρίες. Συνοπτικά, η Infinite Fog συνεχίζει να κάνει αυτό το ίδιο πράγμα ακριβώς, να κόβει με ευλάβεια υπάρχοντες δίσκους και να τους φοράει τα bonus tracks της μαρμότας. Χωρίς τα bonus tracks και με λιγότερο επιβλητικές εκδόσεις θα ήμουν πιο ευχαριστημένος. Ή εναλλακτικά με τα bonus tracks, αλλά και επιπλέον με κάποιο βιβλίο με αφιέρωμα και αρχειακό υλικό, να ένας ωραίος εορτασμός. Η έκδοση της Wax Trax! πάλι έχει εξ ορισμού μεγαλύτερο ειδικό βάρος και ενδιαφέρον καθώς πρόκειται για το original label, αλλά και εδώ ελλοχεύουν περίεργα πράγματα. Κόβει τρεις εκδόσεις του δίσκου, μια μονή με τα εννέα κομμάτια του original LP, μια διπλή με τα δεκατρία κομμάτια του original cd, και μια τετραπλή με bonus τα remastered 12” «Windowpane» και «The Snow», καθώς και το 7’’ με το «The Dark Age of Love» για το οποίο συζητούσαμε παραπάνω. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βγει η μονή, ενώ η τετραπλή είναι μια άκυρη και πανάκριβη υπερβολή. Ο λόγος για τον οποίο η εν λόγω έκδοση, και συγκεκριμένα κατά τη γνώμη μου μόνο η διπλή, είναι η απόλυτη επανακυκλοφορία του LSD, είναι πως το, για άλλη μια φορά υπερβατικό, mastering αναλαμβάνει ο Josh Bonati και πως συμπεριλαμβάνεται ένα booklet με ένα αφιέρωμα στο album γραμμένο από τον Drew Daniel των Matmos με τίτλο «The Side Effects of Life: Love’s Secret Domain, Then and Now», το οποίο περιλαμβάνει συνεντεύξεις που πήρε απο τους εν ζωή συντελεστές του album Rose McDowall, Marc Almond, Billy McGee, Charles Hayward, Little Annie Bandez, Danny Hyde αλλά κυρίως απο τον Stephen Thrower, σε μια υπερσπάνια στιγμή όπου τον διαβάζουμε να μιλάει για την -μεγάλη- συνθετική του εμπλοκή στον δίσκο. Είναι θέμα χρόνου πλέον να ζήσουμε το «Horse Rotorvator» και το «Scatology»; Δεν βλέπω πως θα μπορούσαμε να το αποφύγουμε. Το «Love’s Secret Domain» πάντως ξαναπέρασε στην ιστορία. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως δε θα το δούμε στα δισκοπωλεία: η έκδοση της Infinite Fog δεν κοστίζει κάτω από 60€ όταν φτάσει πλέον στο ράφι (και για αυτό δε θα φτάσει), ενώ η έκδοση της Wax Trax! Records απευθύνεται στο αμερικάνικο κοινό, οπότε όταν θα το βλέπουμε στην Ευρώπη, θα κάνει επίσης 60-70€.

Σε περίπτωση που αναρωτιέται κανείς αν επανακυκλοφόρησε στα αλήθεια και ουσιαστικά ο δίσκος, δεν είμαι βέβαιος πως έχω ένα καλόκεφο «ναι!» να απαντήσω.

46. Coil – The New Backwards (extended edition) 2xCD/3xLP/3xLP BOX (Infinite Fog, 2022)
Ξεκινώ και εδώ με τη μικρή ιστορική αναδρομή πως το «The New Backwards» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2007 ως bonus LP στο τετραπλό κουτί του «The Ape of Naples» στην Important και περιελάμβανε 6 κομμάτια, εκ των οποίων μια μεγάλη πλειοψηφία ήταν πιο «ώριμες» εκδοχές των κομματιών του Backwards που δεν κατέληξαν στο Ape of Naples. Η προσθήκη του «Princess Margaret’s Man In The D’Jamalfna» έχει το ίσως μεγαλύτερο effect που θα μπορούσε να έχει ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι μιας πολύ αγαπημένης μπάντας. Στη συνέχεια η Threshold House κυκλοφόρησε το «The New Backwards» ως cd ένα χρόνο μετά, με την προσθήκη επιπλέον τριών κομματιών των.. Swanyard studios. Η συνέχεια είναι γνωστή για όσους έχετε φτάσει ως εδώ στο άρθρο, εφόσον γνωρίζετε πως ακολούθησε μια πολύ κάτω του μετρίου βινυλιακή επανέκδοση της Important μερικά χρόνια αργότερα. Αυτό που ίσως δε γνωρίζετε όμως, είναι πως τον Απρίλιο του 2020, ο Danny Hyde ανάρτησε στην προσωπική του ιστοσελίδα ένα youtube video όπου επί 45’ διαβάζει την αλληλογραφία του με τον John Brien της Important για να δείξει στον κόσμο πόσο αδικήθηκε από τη συμφωνία, πόσο δεν πληρώθηκε από το label, πόσο δεν έλαβε αντίτυπα του «The New Backwards» από το 2016 και πόσο ήρθε η ώρα όλα αυτά να γίνουν γνωστά. Στα όρια της performance, ο Hyde διαβάζει με εντελώς σοβαρό τόνο τα δικά του emails και με εντελώς Bikini Bottom ήχους τις απαντήσεις του Brien και προ-οικονομεί πως όλο αυτό δε θα περάσει έτσι:  ένα μνημείο ετεροντροπής που έχω ακούσει ήδη δύο φορές ολόκληρο. Οκτώ μόλις μήνες μετά, η Infinite Fog ανακοινώνει το preorder μιας extended 3xLP edition του «The New Backwards», που σύμφωνα με το δελτίο τύπου είναι fully authorized από τον Hyde και επιτέλους πια, περιλαμβάνει και τα skipped tracks! Δεν αντιλέγω πως πρόκειται περί γλυκιάς τάπας στην Important, ωστόσο, και εν αναμονή της βέβαιης απάντησης του Brien, νιώθω πως βρίσκομαι στο μέσο μιας διαφωνίας της οποίας ενώ με ενδιαφέρει το περιεχόμενο, ας πούμε με απωθεί η αισθητική των δύο αντιμαχόμενων πλευρών της. Περνάμε στα εννέα bonus tracks , τα οποία παραδόξως είναι πρωτότυπα, ωστόσο φαίνονται να είναι και εντελώς αδιάφορα: ανολοκλήρωτα tracks σε early stage, remixes που δε χρησιμοποιήθηκαν και ένα track που λέγεται «Wur click wur ruff 1994». Οπότε έχουμε: α) ακριβή έκδοση β) πολλά variations με μηδενική διανομή και γ) μάλλον αδιάφορο αρχειακό υλικό. Θα σας έλειπε εκπληκτικά αν δεν υπήρχε;

Ιστορία άσχετη με Coil αλλά εντελώς σχετική με την Infinite Fog: ταυτόχρονα με το «The New Backwards», η εταιρία ρίχνει στην αγορά και την απίστευτη δισκάρα «Come, Angel» του Ουκρανού Ihor Tsymbrovsky σε μια επίσης extended έκδοση. Πρόκειται για την δεύτερη επανακυκλοφορία της μοναδικής του κυκλοφορίας «Прийди Янголе = Przyjdź Aniele» που βγήκε το 1996 στην Πολωνική KoKa Records σε κασσέτα και την περιέχει στο σύνολό της, σε αντίθεση με την βινυλιακή έκδοση της Offen Music του 2016. Ένα σπουδαίο μνημείο της φωνητικής avant garde / νεοκλασικής με απίστευτη αίσθηση μελωδίας.

47. Coil – Musick To Play In The Dark² CD/2xLP (Dais Records, 2022)
Και εγένετο Moon Music.

Δε νομίζω να περίμενε κανείς πως υπήρχε περίπτωση να μην έμπαινε στον χορό το «Musick To Play In The Dark²». Η μοναδική διαφορά σε σχέση με την επανακυκλοφορία του πρώτου μέρους είναι πως δεν υπήρξε ανακοίνωση ανοίγματος των preorders από την Dais, μάλλον ένα πείραμα για να αποφευχθεί το προγραμματισμένο πέσιμο από επιφανή discogs accounts. Οπότε ενώ όλοι γνωρίζαμε πως κάποια στιγμή θα έρθει, ήρθε ακριβώς τη στιγμή που δεν το περιμέναμε. Την Δευτέρα 29 Νοεμβρίου λοιπόν, και ώρα περίπου 15:00, και με εμένα να βρίσκομαι σε άδεια (σε ένα κρεσέντο συμπαντικής συμφωνίας), ένα email μας πληροφόρησε πως η εμφατικά official επανέκδοση του «Musick To Play In The Dark²» είναι πλέον διαθέσιμη για προπαραγγελία, με ορίζοντα κυκλοφορίας τον Απρίλιο του 2022. Προφανώς δεν έχουμε ακούσει τίποτα ακόμα, αφού η κυκλοφορία του digital album είναι στα τέλη Φεβρουαρίου, αλλά το αναρτημένο στο bandcamp της Dais «Ether», δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για τη δουλειά που θα έχει κάνει ο Bonati στον ήχο. Εφόσον το εξώφυλλο του πρώτου μέρους ακολούθησε πιστά το original, γνωρίζαμε εκ των προτέρων πως και τώρα θα συνέβαινε το ίδιο με τη γνωστή ευλάβεια. Υπενθυμίζω πως οι cd εκδόσεις των Musicks της Chalice ήταν τρείς, με την δεύτερη εξ αυτών να έχουν διαφορετικά εξώφυλλα μεν, παρόμοια αισθητική δε. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι το μέγεθος των Coil σε αριθμούς πλέον: Μέτρησα πως οι χρωματιστές μόνο εκδόσεις του βινυλίου, από την πρώτη μέρα προπαραγγελιών (δεν μετράω τα βέβαια repressings που θα ακολουθήσουν πριν την ημέρα κυκλοφορίας δηλαδή) περιέχουν  στο σύνολό τους 7.300 αντίτυπα, με μια πλειοψηφία εκ των οποίων να είναι ήδη αγορασμένη από Ευρωπαϊκά και Αγγλικά stores, με κάθε store να έχει τη δική του αποκλειστική έκδοση. Οι απευθείας παραγγελίες εξάντλησαν όλες τις αποκλειστικές εκδόσεις της Dais εντός 40 λεπτών, ενώ μαθαίνω πως και η μαύρη έκδοση βινυλίου τελείωσε ήδη και αυξήθηκε το τιράζ  μέσα στο πρώτο εικοσαήμερο από την ανακοίνωση.

Αυτά επι των τεχνικών της κυκλοφορίας. Σχετικά με το όλο πλαίσιο, έγραφα παραπάνω πως με την επανακυκλοφορία του «Musick To Play In The Dark²» κλείνει στο μυαλό μου ένας κύκλος πραγμάτων που ήταν απαραίτητο να συμβούν σχετικά με την θέση των Coil στο σημερινό μουσικό στερέωμα. Η κατάσταση αποδείχτηκε ακόμα πιο massive από τη στιγμή που ξεπούλησε και το «Musick To Play In The Dark» πριν ενάμισι χρόνο, οπότε είναι βέβαιο πως δε θα σταματήσει εδώ το φαινόμενο που περιγράφεται.

Μπορώ να κλείσω ποιητικά με κάποιο στίχο του «Paranoid Inlay», αλλά θα ήταν βεβιασμένο επειδή το άρθρο/αφιέρωμα δεν κλείνει εδώ. Και τετριμμένο ούτως η άλλως.

Οπότε αντί για κλείσιμο, μια πρόβλεψη: Μέσα στο 2022 θα ανακοινωθεί η ταυτόχρονη επανακυκλοφορία του «Moon’s Milk (In Four Phases)» σε τετραπλό δίσκο από τη Dais και εξαπλό δίσκο από την Infinite Fog. Θα αγοράσω την πρώτη, θα ψάξω να βάλω τη δεύτερη σε πικάπ για να δω τι γίνεται, θα επικαιροποιήσω για άλλη μια φορά αυτό το πράγμα που συμβαίνει εδώ, θα είμαστε όλοι καλά, θα πίνουμε σανγκρία τρέχοντας αγκαλιασμένοι σε πράσινα «glow in the dark» λιβάδια και η περίοδος ΙΙΙ δε θα τελειώσει ποτέ.

48. Zos Kia / Coil – Transparent LP (Vinyl On Demand, 2022)
Όπως γνωρίζαμε εδώ και αρκετό καιρό, η Vinyl On Demand ετοίμαζε μια περιποιημένη επανακυκλοφορία του καταλόγου της Nekrophile Records σε δεκαπλό δίσκο. Μοιραία, το κομμάτι της πίτας των Coil που έλαβε τελικά η εταιρία, αντιστοιχεί στην επανέκδοση του «Transparent» σε μονό δίσκο αναμεταξύ των υπόλοιπων εννέα. H έκδοση της Cold Spring του 2017 ήταν ένας διπλός δίσκος ενώ η έκδοση της VOD είναι μονός. Λείπουν επίσης τα δύο bonus tracks των AKE. To remaster ανέλαβε ο Anders Peterson αντί του Martin Bowes με το αποτέλεσμα να είναι μεν παρεμφερές, μα με την τωρινή έκδοση να κουβαλάει μια κάπως πιο διάχυτη κασσετίλα, ειδικά σε κάπως πιο προσεκτική ακρόαση με ακουστικά. Καθώς δεν προβλέπεται να κυκλοφορήσει μόνο του, οι συγκρίσεις μεταξύ των εκδόσεων θα ήταν κάπως άδικες. Επιπλέον απευθύνεται κυρίως σε νοσταλγούς της Nekrophile Records και ίσως όχι σε πιο «χαλαρούς» οπαδούς της μπάντας. Σίγουρα δεν αναμένεται να γνωρίσει κάποιος τους Coil μέσω αυτής της έκδοσης. Η οποία περιλαμβάνει επίσης μια διαφορετική έκδοση του «Here To Here (Double Headed Secret)», κομμάτι που είχε ρόλο backing tape στα lives των Zos Kia, απο την συλλογή που οι compilers σκέφτηκαν πολύ και κατέληξαν να ονομάσουν «The Beast 666». Η πραγματική ουσία της συνολικής κυκλοφορίας είναι η επανέκδοση της γιγάντιας κασσέτας «For The Raven» των για πάντα σπηλαιακών και περιέργως εσχάτως ενεργών Metgumbnerbone.

49. Coil – Selvaggina, Go Back into the Woods CD (Retractor, 2022)
H πιο έντεχνη στιγμή των Coil πρόκειται για την κυκλοφορία μιας εκ των τελευταίων τους συναυλιών, εκεινης του Il Violino E La Selce Festival στο Jesi της Ιταλίας στις 11 Ιουλίου του 2004. Είναι το cdr «Selvaggina, Go Back into the Woods» σε μια έκδοση 230 αντιτύπων που κυκλοφορεί λίγες μέρες μετά το κοντσέρτο. Εδώ οι Coil είναι οι Balance, Christopherson και Thighpaulsandra και παίζουν live ολόκληρο το «Black Anthlers». Δηλαδή εδώ έχουμε live εκτελέσεις των «Sex with Sun Ra», του «All the Pretty Little Horses» των Current 93 (αλλά τελικά του Nick Cave), του «Bang Bang» της Cher (αλλά τελικά της Nancy Sinatra), κλπ. O Thighpaulsandra, ο οποίος το κυκλοφορεί ξανά στο προσωπικό του label Retractor, το διαφημίζει ως the first in a series of remastered live COIL releases and re-releases. Αρχικά είναι ενδιαφέρουσα η χρήση της λέξης first. Στην πραγματικότητα οι κατσαρίδες, ο Keith Richards, οι επανακυκλοφορίες Coil.

50. Coil – Constant Shallowness Leads To Evil CD/2xLP (Dais, 2022)
Μην χάνοντας πολύ χρόνο απο την κυκλοφορία του «Musick To Play In The Dark²», η Dais ανοίγει την προπαραγγελία των οκτώ LP color variations του «Constant Shallowness Leads To Evil». Εδώ οι Coil είναι πάλι οι Balance, Christopherson και Thighpaulsandra, αλλά ίσως λίγο περισσότερο ο τελευταίος. Η φωνή του Balance εμφανίζεται ελάχιστα και ο Christopherson είναι κάπως χαμένος στις συχνότητες της ίσως πιο θορυβώδους κυκλοφορία της μπάντας. Το «Constant Shallowness Leads To Evil» υπήρξε το αδερφάκι του «Queens of the Circulating Library» (που υποθέτω πως ετοιμάζεται και αυτό), που τα βρίσκαμε δίπλα δίπλα στις χαρακτηριστικές ροζ στρογγυλές τους θήκες στα Metropolis με 4,90€. Το πακέτο mastering Bonati / επιμέλεια Dais τερματίζει ξανά τα pros. Ακούγοντας ξανά ολόκληρο το τραχύ «Tunnel Of Goats» που έδωσε στη δημοσιότητα (και στο spotify) η εταιρία, έρχομαι για ακόμα μια φορά αντιμέτωπος με τη συνειδητοποίηση του πόσο λίγο χώρο άφησαν οι Coil για τους υπόλοιπους. Και του πόσο πραγματικά μεγάλοι υπήρξαν.

Η πρόβλεψη για το «Moon’s Milk (In Four Phases)» παραμένει.

Μάλλον δεν έχουμε ξεκινήσει καν ακόμα.

~ από kiwiknorr στο 24 Αυγούστου, 2020.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized