sonic death monkey

Beth Gibbons & the Polish Radio Orchestra – “Henryk Górecki Symphony No. 3 (Symphony Of Sorrowful Songs)”

Αυτό που συνέβη με την 4^η θέση, όχι μόνο δεν ήταν σχεδιασμένο, αλλά μόλις τώρα που ξεκίνησα να γράφω το συνειδητοποίησα. H Beth η Gibbons συστάσεις προφανώς δεν χρειάζεται, είχαμε καιρό να τη συναντήσουμε (17 χρόνια από το “Out Of Season” και 11 από το “Third”), οπότε τα αναπάντεχα νέα ότι θα κυκλοφορήσει σε δίσκο την εκδοχή της για το πιο γνωστό έργο του Gorecki ήταν σίγουρα ευπρόσδεκτα (έστω και με μια δόση ανησυχίας). Για το project συμπληρώθηκε από την Polish Radio Orcestra με μαέστρο τον δεν-υπάρχουν-αρκετά-επίθετα-υπερθετικού-βαθμού Krzysztof Penderecki. Δεν ξέρω τι ακριβώς περίμενα από αυτό το δίσκο, δεν θα κάτσω να αναλύσω την αξία του έργου προφανώς, πρόκειται για ένα από τα πιο συγκινητικά μουσικά έργα που έχουν γραφτεί ποτέ. Αυτό που θα πω πάντως είναι ότι αν και δεν υπάρχει καμιά σοβαρή τσαχπινιά στην απόδοση του έργου, εγώ τουλάχιστον δεν περίμενα τέτοια ερμηνεία από την Gibbons. Περίμενα κάτι πιο χαμηλών τόνων, πιο κοντά στο στυλ της, ενώ εδώ, τουλάχιστον στο απαίδευτο αυτί μου, μοιάζει να λάμπει σε έκταση και ένταση, δείχνοντας μια πλευρά των ικανοτήτων της που δεν είχε ξαναπαρουσιάσει. Σε κάθε περίπτωση, μου μοιάζει με εξαιρετική ερμηνεία στο έργο του Górecki, χωρίς να είμαι φυσικά κανένας πιουρίστας της κλασσικής μουσικής.

Colin Stetson – “Sorrow (A Reimagining Of Górecki’s 3^rd Symphony” (2015)

Σε αντίθεση με την φετινή εκδοχή της Gibbons, η προ-τετραετίας προσέγγιση του Stetson είναι κάτι αρκετά διαφορετικό από μια ορθόδοξη απόδοση της 3^ης Συμφωνίας. O Stetson δεν χρησιμοποιεί πλήρη ορχήστρα, παρά μια 12μελή μάζωξη μουσικών με διάφορα γνωστά ονόματα για να καταλήξει σε μια σχεδόν (post) rock σπουδή πάνω στο έργο του Górecki. Σε περίπτωση που κάποιος που δεν το έχει ακούσει, ήδη έχει ανατριχιάσει στην (πολύπαθη) συνταγή ανάμιξης ορχηστρικής κλασσικής μουσικής και <εισάγετε τυχαίο μοντέρνο είδος>, ας μην φοβηθεί, καθότι ο Stetson καταφέρνει να αντιμετωπίσει το έργο με έκδηλη αγάπη και σεβασμό, αλλά και χωρίς φόβο, έχοντας αρκετό ταλέντο και λόγω της ενασχόλησής του με μια ευρεία γκάμα ειδών, να το φέρει αρκετά στα μέτρα του. Καταφέρνει περίτεχνα να αντικαταστήσει τους ρόλους μιας ορχήστρας με τα εργαλεία που επέλεξε να έχει στα χέρια του, έχει την αδερφή του που αποδεικνύεται μια ωραιότατη soprano και δημιουργεί μια πολύ ενδιαφέρουσα οπτική για το χιτάκι του Πολωνού συνθέτη. Αν πρέπει (που εντάξει πρέπει) να συγκρίνω τους δύο δίσκους, θα πω ότι εντυπωσιάστηκα από την απόδοση της Gibbons, αλλά είχε περισσότερο ενδιαφέρον η προσπάθεια του Stetson.

~ από KsDms στο 17 Δεκεμβρίου, 2019.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized