Τα #12
Amirtha Kidambi & The Elder Ones – “From Untruth”
Δεύτερη χρονιά με παρουσία της Amirtha Kidambi στη λίστα, μετά την περσινή συμμετοχή της στο “Code Girl” της Mary Halvorson, όπου την έμαθαν και οι περισσότεροι υποθέτω. Εδώ πλέον έρχεται με τον δεύτερο δίσκο της δικιάς της μπάντας, των Elder Ones σε ακόμα πιο free form κατευθύνσεις. Έχω την εντύπωση, χωρίς να είμαι μεγάλος γνώστης της σκηνής, ότι η free jazz τα τελευταία χρόνια περνάει μια νέα χρυσή εποχή, κυρίως γιατί πολλοί νέοι μουσικοί την έχουν μπολιάσει με διάφορα (όχι πάντα αναμενόμενα) στοιχεία και το δέντρο έχει πετάξει πάμπολλα νέα κλαδιά. Στο “Untruth” προφανώς πρώτο λόγο έχει η εντυπωσιακή φωνή (σε εύρος, δεξιοτεχνία και ένταση) της Kidambi, είτε τραγουδώντας, είτε αυτοσχεδιάζοντας. Οι υπόλοιποι τρεις του γκρουπ (σαξόφωνο, μπάσο, ντραμς) ακολουθούν στις περιπέτειες με περισσή όρεξη και ικανότητα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στα drums του Maxx Jaffe γιατί αλλάζει τρομερά άνετα από αργά σημεία σε αυτοσχεδιαστικά ξεσπάσματα, κρατώντας αριστοτεχνικά όλο το υπόλοιπο γκρουπ σε μια σταθερή πορεία με τους ρυθμούς του. Ένα από τα πολύ θετικά σημεία όλου αυτού του νέου ρεύματος στην jazz είναι ότι οι μπάντες, τουλάχιστον στα αυτιά μου, καταφέρνουν να είναι περιπετειώδεις, χωρίς να είναι εντελώς απρόσιτες όπως μεγάλο μέρος του λεγόμενου “avant-garde” (βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε). Να βρούμε και ένα φεστιβάλ τώρα, να τους δούμε μαζεμένους.
Fire! Orchestra – “Exit” (2013)
Νομίζω ότι ακόμα και για όσους γνώριζαν τους Fire!, η εμφάνιση των Fire! Orchestra, του 28-μελούς group που δημιούργησαν οι Gustafsson/Berthling/Werliin ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Ένα τεράστιο σχήμα που καταφέρνει σχεδόν ταυτόχρονα να αυτοσχεδιάζει, να groove-άρει και να δημιουργεί ένα σύνολο μέσα από ένα φαινομενικό χάος, είναι κάτι που θέλει μπόλικο ταλέντο. Θα ακούσει κανείς εδώ κυρίως free jazz, αλλά και αρκετό kraut/progressive rock, ελαφρώς μαξιμαλιστικό αλλά καθόλου πομπώδες με δυο εκπληκτικές τραγουδίστριες (τη Mariam Wallentin και την Sofia Jernberg) μπροστά από την ορχήστρα να τραγουδούν/απαγγέλουν/φωνάζουν τους στίχους του Arnold De Boer των Ex. 28 νοματαίοι περικλείουν μεγάλα ποσά ενέργειες που άλλοτε φαίνεται να τη συγκρατούν με δυσκολία και άλλοτε την εκλύουν με απογειωτικά αποτελέσματα. Έχοντας δει και μπόλικα βίντεο από live εμφανίσεις τους, το αποτέλεσμα μοιάζει με μια ατελείωτη έκρηξη μουσικής (πλέον είναι σίγουρα μέσα στο top 5 συγκροτημάτων που θα ήθελα να δω live). Και αν οι περισσότεροι αναφέρουν ως επιρροές τον Ornette Coleman και την Carla Bley (και έχουν απόλυτο δίκιο εδώ που τα λέμε), αλλά στα αυτιά μου, το “Exit” ακούγεται σχεδόν εξίσου ως ένα rock έργο. Και χωρίς πρόθεση ταιριαστό με το άλλο 12.
sonic death monkey 