sonic death monkey

Υπάρχουν αρκετές στιγμές  (ή και πολλές) που φέρνω στο μυαλό μου διάφορα πράγματα σχετικώς με αυτόν τον ιστότοπο. Από στιγμιαίες σκέψεις στο μετρό για ένα album για το οποίο έχω όρεξη να γράψω, μέχρι την αιώνια απορία για το πότε θα αποκτήσουμε ένα λογότυπο που δε θα είναι σε times new roman. Σπανίως γίνεται κάτι απο αυτά που σκέφτομαι, και συγκεκριμένα σπανιότερα απο κάποια αλλαγή στα τεχνικά χαρακτηριστικά του ίδιου του wordpress, όπως ας πούμε το γεγονός πως τώρα που πληκτρολογώ οι αγγλικοί χαρακτήρες είναι περιέργως μεγαλύτεροι απο τους ελληνικούς. Άλλες φορές σκέφτομαι το πόσο εύκολο είναι να είμαι σε φάση να γράψω κάτι αλλά τελικά να μην το κάνω, μετά φέρνω στο νου μου τους υπόλοιπους της κλίκας και το πόσο τους συμβαίνει το ίδιο, και το πόσο έχουμε σταματήσει να συζητάμε για μουσική παρότι ασχολούμαστε περισσότερο μαζί της, και πόσο μάλλον να γράφουμε για αυτήν, και το γιατί συμβαίνει αυτό, και το πόσο πρέπει να γράψω για αυτό. Αναρωτιέμαι επίσης αν μια φαινόμενη «νεκρή» περίοδος του blog ας πούμε το 2009, έχει τρομερά διαφορετικά χαρακτηριστικά απο μια ενδεχόμενη τωρινή. Με τόσες απορίες είναι πρέπον να φτάσω σε ένα συμπέρασμα, οπότε θα καταλήξω στην απόφαση πως, τουλάχιστον για μένα, αυτός ο κάτι-σαν αραιός και άναρχος ημερολογιακός χαρακτήρας του SDM είναι ακριβώς ο λόγος που πάντα θα υπάρχει ένας λόγος ύπαρξης για ένα κείμενο απο το πουθενά. Και πως δε βρίσκω κανένα λόγο να αλλάξει αυτό, εφόσον συμβαίνει επιτυχημένα εδώ και αρκετά χρόνια. Ή και πολλλά.

~ από kiwiknorr στο 17 Δεκεμβρίου, 2016.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized