sonic death monkey

Το μπλογκ δεν ανανεώνεται τακτικά τώρα τελευταία, είναι ένα θέμα που το έχουμε επισημάνει και εμείς οι ίδιοι αλλά γενικώς αυτές τις μέρες έχουμε μπλέξει με εξεταστικές, διαβάσματα, δουλειές, ξέρεις τώρα πως είναι αυτά τα πράγματα, μεγαλώνουμε. Τουλάχιστον βρίσκουμε χρόνο να παρτάρουμε σα να μην υπάρχει αύριο.

Ή και όχι.

Ετοιμάζουμε τις λίστες μας σιγά-σιγά, είναι νομίζω ένας από τους βασικούς λόγους που κρατιέται αυτό το πράμα. Ποστάρουμε ό,τι σαχλαμάρα μας έρθει στο μυαλό 364 μέρες σχεδόν αποκλειστικά για να μπορούμε την παραμονή πρωτοχρονιάς να βάλουμε τις εικοσάδες μας κάπου ψηλά, να τις βλέπουμε και να τις καμαρώνουμε.

Εμένα προσωπικά με πιάνει ένα κάποιο θέμα με τη λίστα μου,κάθε χρόνο. Με στεναχωρεί πάντα που μένουν απ’έξω άλμπουμς που όλους τους προηγούμενους μήνες μου κράτησαν συντροφιά, έστω όχι τόση ώστε να καταφέρουν να μπουν στην εικοσάδα. Αλλά ας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας, αυτό δεν είναι το νόημα μιας λίστας με τους είκοσι δίσκους της χρονιάς, με τα πέντε καλύτερα επεισόδια του Cheers, με τις δέκα ωραιότερες ηρωίδες ταινιών κ.ο.κ.; Αυτό που μένει έξω, αυτό που απορρίπτεις είναι τελικά και αυτό που δείχνει και ποιος είσαι, που στέκεσαι, τι κάνεις.

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή φτιάχνω μια συλλογή με κομμάτια από δίσκους που δεν τα κατάφεραν, σαν εξιλέωση αν θες. Την καίω σε ένα σιντί, γράφω απ’έξω «leftovers 2011» πχ, το βάζω το σιντί σε μια ωραία θηκούλα και το ξεθάβω κάμποσους μήνες μετά και με παρατηρώ για να δω αν τελικά δικαίως τα τοποθέτησα σε αυτό το σιντί ή αν τους άξιζε κάτι παραπάνω. Φέτος επειδή δεν ποστάρουμε όσο θα θέλαμε/έπρεπε, είπα να τη μοιραστώ αυτή τη συλλογή γιατί είναι μια εύκολη αφορμή να ανεβάσουμε κάτι. Εδώ το λινκ αν θες να την κατεβάσεις, έχει μέσα Ane Brun, Bonnie Prince Billy, Psychic Ills και άλλους πολλούς, καλό κόσμο, καλά παιδιά, φρόνιμα και φίνα. Λέει side A γιατί κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα υπάρξει και ένα side B με ηλεκτρονικοπερίεργα αλλά φέτος η εικοσάδα μου θα έχει ανέλπιστα πολλά τέτοια οπότε είναι πιο δύσκολο κόλπο να δω ποια θα μείνουν απ’έξω.

Ο αγαπημένος μου στίχος αυτές τις μέρες είναι του Βασιλομπίλαρου και λέει ότι τέλος πάντων ρε παιδιά και με το συμπάθειο να πούμε αλλά να, it’s time to be clear and leave our old worlds and build new stories here.

Ε;

~ από νάθινμαν στο 14 Δεκεμβρίου, 2011.

Αναρτήθηκε στις SDMixtape