οι κακουτούγκοι

Επειδή έχει προκύψει θέμα, και εγώ τα θέματά μου τα λύνω άμεσα, ακολουθεί μια μικρή επεξήγηση. Δεν είχε διαπρέψει στον κόσμο της μουσικής ή της ηθοποιίας ακόμα, μιας και ήταν μόλις εικοσιεπτά χρονών, όπως εγώ. Θα μπορούσε να είχε διαπρέψει εδώ που τα λέμε, αλλά να που δεν είχε!. Και όσο και αν τον φέρνετε στο μυαλό σας να κάνει δίσκους στη Raster Noton με τον Alva Noto, στην Touch με τον Fennesz, και στην..Virgin με κοτζάμ David Sylvian, είναι αλήθεια πως σαν νεό παιδί, ο περι ού ο λόγος Ryuichi Sakamoto πέρασε χωρίς την παραμικρή τύψη την disco/synthpop φάση του. Δεν είναι ντροπή να συμβαίνει αυτό. Αυτή εστιάζεται όταν τριανταδύο χρόνια μετά, κάποια νέα παιδιά στην Ελλάδα διακυρήττουν πως δεν υπάρχει υποψία ντροπής στην άνευ όρων απόλαυση του Εξαιρετικού (και εξαιρετικά) χαζοχαρούμενου δεύτερου δίσκου, προορισμένου αποκλειστικά για την ιαπωνική αγορά, του νεαρού Ryuichi. Ο δίσκος λέγεται «Summer Nerves», το εξώφυλλο είναι για κάποιο όσκαρ (αυτός που το μόνταρε πρέπει να ήταν σε ψιλοτελευταίο στάδιο) και η μπάντα που συνόδευε τον καλλιτέχνη ήταν οι THE KAKUTOUGI SESSION. Οι κακουτούγκοι δεν έχουν υποδέλοιπη μουσική καριέρα ως τέτοιοι, και υπήρξαν έτσι μόνο σε αυτόν τον δίσκο, στη συνέχεια δεν έχω ιδέα τι έκαναν. Δεν είναι αστείο να λέγεσαι kakutougi (καλά, είναι λίγο) και τελοσπάντων στην Τέχνη μπορείς να λέγεσαι όπως αγαπάς. Και δεν ξέρω τι ζόρια τραβάνε στην Ιαπωνία τα καλοκαίρια και έχουν νεύρα, αλλά το «Summer Nerves» είναι καλή μουσική ενός κακού σουπερμάρκετ. Δεν υπάρχει στον κόσμο μας καλύτερη περιγραφή

Το κομμάτι «Time Trip», το οποίο και αγαπώ

Είναι βέβαιο πως θα υπάρξει συνέχεια στο Sonic Death Monkey για την session μπάντα ενός πρώιμου δίσκου του Ryuichi Sakamoto, δεν θα μπορούσε να μην, αλλά υπάρχει χρόνος, και εγώ δεν έχω πολύ τέτοιον τώρα. Σε ένα bonus σχόλιο κλεισίματος, με παρατηρώ να προτιμώ spoken word/απαγγελίες αντί για αγνή μουσική, εν ώρα υστερικά αγχωτικού διαβάσματος. To «Mumia Abu-Jamal Spoken Word With Music By Man Is The Bastard», και κάποια πράγματα από Jello Biafra ή Julian Cope (μέσα στα τραγούδια του έστω) δίνουν και παίρνουν αυτές_τις_δύσκολες_ώρες. Μην ρωτάτε γιατί, εμπίπτει στα όρια της ηχολατρείας πια, ίσως να με βοηθάει στην συγκέντρωση, να γιατί. Και δεν μιλώ για τηλεόραση τώρα, δεν πέφτω εκεί, ακόμα και η ομιλία που δεν προσέχω στο ελάχιστο, θέλω να έχει κάτι να πει. Θέλω να έχει πολλά να πει. Το κλείσιμο είναι ερώτηση : Υπάρχει καλύτερος καιρός για το «Dante’s Disneyland Inferno» των Sun City Girls; Την απάντηση δίνει ο Τάκης Τσουκαλάς, η Σημερινή Ημέρα, οι νέοι του ΠΑΣΟΚ στα ναρκωτικά (θα το βάζω για πάντα) και δεκάδες χιλιάδες άλλοι κακουτούγκοι που έχουν τη δυνατότητα αυτή

~ από kiwiknorr στο 28 Οκτωβρίου, 2011.

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

 
Αρέσει σε %d bloggers: