δευτέρα
Έξω από το δωμάτιο μου μένει ένας μαλάκας και μια μέρα θα του κάνω κακό. Θα ήθελα να μην έχω κάτι προσωπικό μαζί του, και απλώς να ήταν αντιπρόσωπος του είδους του, μα δυστυχώς έχω. Δεν το βουλώνει ποτέ τη νύχτα. Σε σημείο που κάθε βράδυ γνωρίζω εκ των προτέρων πριν κοιμηθώ πως οι γάτες και το σκουπιδιάρικο θα έχουν τον μαλάκα ως τενόρο να σιγοντάρει. Κάποιος μου έλεγε κάποτε πως όταν τον ξυπνάνε τα σκουπιδιάρικα το βράδυ βιώνει μια παράξενη εκστατική γαλήνη, καθώς νιώθει πως “όλα στον κόσμο είναι στην θέση τους”. Ίσως είναι τρελός. Πάρα ταύτα, στο θέμα μας, και αφού διάφορα βράδια έφτασα μέχρι του σημείου να βρέξω τον μαλάκα με το λάστιχο, και εφόσον ο μαλάκας δεν πτοήθηκε, μέχρι να του κάνω κακό, ο ΜΑΛΑΚΑΣ μέσα μου πάλεψε να τον κανονικοποιήσει στην πραγματικότητα, να του στρώνει κάθε βράδυ να κοιμηθεί, να του χαρίζει θέματα προς συζήτηση, να του δίνει στοματικά διαλύματα για στεντόρεια φωνή μέσα στο άραχνο της νυκτός. Είναι θέμα χρόνου να γίνουμε φίλοι, και όλα στον κόσμο θα είναι στη θέση τους, και ίσως μέχρι τότε να έχω τρελαθεί πραγματικά και εγώ. Με τίτλο “ζεστές νύχτες σε αστικό περιβάλλον”. Η ημέρα δεν είναι πολύ καλύτερη, επειδή σπανίως οι ημέρες είναι πολύ καλύτερες από τις νύχτες. Μέσα σε τρεις ώρες θα ξέρω αν θα μάθημα αύριο ή στο νέο έτος, και αν ο βγενό θα ή δεν θα. Τέσσερις ιδιαιτέρως καταστροφικές περιπτώσεις σε κάθε δυνατή βάση και…
Σταματάω.
Τα κάπως πιο δραστήρια πράγματα των τελευταίων ημερών είναι ο νέος (και πολύ κοντινός!) σουπερνόβα στον σπειροειδή γαλαξία Μ101. Ο υπερκαινοφανής αστέρας αυτός είναι τύπου Ia, και αυτό είναι σημαντικό διότι σημαίνει πως ένας λευκός νάνος απορρόφησε τη μάζα ενός συνοδού αστέρα, και όταν μεγάλωσε τόσο που πέρασε το κρίσιμο όριο Chandrasekhar (ο οποίος ήταν ένας τύπος που ανακάλυψε το όριο αυτό με χαρτί και με μολύβι καθώς ταξίδευε με ένα τραίνο) των 1,4 ηλιακών μαζών, τότε συνέβη η ζητούμενη θερμοπυρηνική έκρηξη, η μεγάλη νίκη της βαρύτητας στον κοσμάκη που ζούμε. Αυτό έγινε σε απόσταση μόλις εικοσιπέντε εκατομμυρίων ετών φωτός, δηλαδή συνέβη πριν εικοσιπέντε εκατομμύρια χρόνια. Το πιο όμορφο πράγμα σε αυτές τις καταστάσεις, εν αντιθέσει με κάθε ανθρώπινη λογική, είναι πως η Μεγαλύτερη Στιγμή ενός αστεριού, η πιο εκθαμβωτική του, είναι η στιγμή του θανάτου του, το αστρικό πτώμα ενός πράγματος που ζυμωνόταν για δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια.
Με αφορμή αυτό το πολύ όμορφο πράγμα
Έφτιαξα μια συλλογή με τραγούδια ανάλογου θεματικού πυρήνα.
Μετάνιωσα, γιατί αρκεί μια περίληψη, και ολόκληρη συλλογή θα κουβαλάει ένα απευκταίο και επουσιώδες βάρος. Και μιας και η ζωή ενός αστεριού είναι η συνεχής μεγαλεπίβολη μάχη του ενάντια στην βαρύτητα, αρκεί ένα στιγμιότυπο για να μιλήσει αντί για εμένα
Jefre Cantu-Ledesma – The First Time I Saw Your Face, I Thought It Was A Dying Star
Ο γαλαξίας M101 ανακαλύφθηκε από τον Pierre Méchain στις 27 Μαρτίου του 1781, και ήταν το πρώτο σπειροειδές νεφέλωμα. Η απόσταση του ταυτοποιήθηκε με τη βοήθεια των μεταβλητών Κηφειδών κατά τη διετία 1994/95 με τη βοήθεια του τηλεσκοπίου Hubble, περίπου 24 (συν-πλην δύο) εκατομμύρια έτη φωτός. Το εν λόγω τηλεσκόπιο μας χαρίζει μερικές εξαιρετικές εικόνες του γαλαξία M101.
Ένας μαλάκας κοιμάται ήσυχος και ευτυχισμένος, σε μια γενική συνέλευση πέφτουν σίγουρα μάπες, ενώ ο ΜΑΛΑΚΑΣ ακούει τον Ανδρέα Βγενόπουλο να βρίζει τον Τζίγγερ με καρφώματα/ρουφιάνους εδώ και πενήντα ακριβώς λεπτά, σε ένα άπειρο, υπέροχο ξεκατίνιασμα.
Καλημέρα
sonic death monkey 
φέρε τη συλλογή ρε μαγκούφη.