sonic death monkey

Στο μέλλον οι άνθρωποι έχουν γίνει πολιτισμένοι και συζητούν ήρεμα ακόμα και για τα πιο δύσκολα προβλήματα. Έχουν αφήσει χρόνια πίσω το απαρχαιωμένο πια στυλ της ειρωνίας, όσο και εκείνο της υποσυνείδητης επιβολής γνώμης, επιχειρημάτων, άποψης, τρόπου, ρυθμού και σολομωνικής. Μία μέρα λοιπόν, στο ωραίο τέτοιο μέλλον, σε ένα χώρο και χρόνο που με δυσκολία θα φανταζόταν (ή θα υπέθετε..) ακόμα και ο ίδιος ο Riemann, δύο άνθρωποι συζητούν. Η κυρία, θα λέγαμε μιας κάποιας ηλικίας, παίρνει το λόγο την χρονική στιγμή t=0 και “αγαπητέ μου, θα ήθελα να σας επισημάνω την δυσαρέσκειά μου για τον τρόπο που φερθήκατε στον αγαπημένο μου υιό”. Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτού του μέλλοντος, είναι πως οι άνθρωποι βαρέθηκαν τις συντομογραφίες, τα slangs, τα greeklish, τα lol και όλες τις αργκό της υφηλίου, και επανέφεραν σε λόγο και γραφή μια ευγενέστατη, εύηχη και μοντέρνα εκδοχή της ελληνικής δημοτικής με τα απαραίτητα στοιχεία καθαρεύουσας, δημιουργώντας μια διάλεκτο θα έλεγα, που –όπως όλα τα υγιή πράγματα- προχωράει στο μέλλον σκιαγραφώντας κάθε εκατοστό του παρελθόντος. Προχωράει προς τα εμπρός δηλαδή, με την όπισθεν όμως. Ο άνθρωπος έμαθε από τα λάθη του. Ο Κύριος απαντάει σε ήπιους τόνους με ένα “Σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, κυρία μου, και εκτιμώ βαθύτατα την κριτική όταν αυτή είναι καλοπροαίρετη και έχει ως στόχο τον μετασχηματισμό της λίμπιντο σε κατάσταση κοινωνικού οφέλους. Η ασυναίσθητη –ή μη- μερική και πρόσκαιρη ικανοποίηση δεν είναι κάτι για το οποίο δεν θα έπρεπε να είμαστε υπόλογοι, βεβαιώς. Στους εαυτούς μας πρωτίστως. Ωστόσο ο συμπαθής νέος υιός σας προέβη σε μια πράξη, την οποία, με τη σειρά μου βεβαίως, εκτιμώ πως πρέπει να κατακρίνω, πάντα με γνώμονα το κοινωνικό όφελος, και..”. Εδώ η κυρία διακόπτει σχεδόν τον συνομιλητή της, και εκείνος δεν επιδιώκει να επανακτήσει την θέση του στην συζήτηση .“Από μια –θα μου επιτρέψετε- αδιάφορη σκοπιά, έχετε το δίκιο με το μέρος σας, αλλά θεωρώ πως στις εποχές μας πρέπει η δύναμη της νόησης να μας οδηγεί πια εκεί που τα άγρια ένστικτα του παρελθόντος δεν μας πήγαν στο έπακρο. Στην γαλήνη της ψυχής μας. Ομολογώ πως ο λατρεμένος μου πρωτότοκος υπήρξε κάπως ενστικτώδης, αλλά πάντα έτσι ήταν αυτό το παιδί. Ο άντρας μου συνήθιζε να μου λέει πως ο υιός μας είναι ενστικτώδης. Και μπορεί να είναι. Ωστόσο, η δική σας συμπεριφορά παραμένει αχαρακτήριστη”. Ο κύριος, χαϊδεύοντας το ποτήρι του, που σημειώνεται πως περιέχει ένα εξαιρετικό Cabernet Sauvignon, αλλάζει λίγο στάση στο σώμα του, γέρνει ελάχιστα στα πλάγια, και πλήρως χαλαρός πια, απαντάει “Μα Madame, ο υιός σας προέβη σε μια αγενή, επιτακτική και βίαιη σεξουαλική ενέργεια πάνω στο ημίγυμνο κορμί της μονάκριβης μου κόρης, αγνοώντας κάθε αντίρρησή της. Το σπλάχνο μου ούρλιαζε για βοήθεια και εκλιπαρούσε τον υιό σας ώστε εκείνος να ασελγήσει απλώς ερωτικά πάνω της, θέλοντας να αποφύγει τις πληγές με το ξυράφι, το οποίο χρησιμοποιούσε εκείνος για να ζωγραφίσει στο καθαρό και νεανικό της δερματάκι. Εκείνος όμως –από ένστικτο ίσως όπως λέτε- συνέχισε, και αφού την έγδαρε στο –μετα βίας- ανεπτυγμένο στήθος της, αλλά και σε όλα της τα ζωτικά όργανα, την άκουσε να παρακαλάει ξεψυχώντας να την δολοφονήσει, εκεί επί τόπου, άμεσα, γιατί ένα κοριτσούδι δεκατριών ετών γνωρίζει καλά πως μερικές πληγές δεν κλείνουν ποτέ, οπότε είναι καλό να μην προσπαθεί κανείς να τις κλείνει, αλλά να τις αφήνει όπως είναι, ή και να τις μεγαλώνει ακόμα. Ήταν πανέξυπνο το μικρό μου, ειλικρινά λυπάμαι που δεν θα το γνωρίσετε ποτέ. Θα μπορούσα μήπως να χρησιμοποιήσω τον αναπτήρα σας; Δυστυχώς ξέχασα τον δικό μου στη δουλειά”. Η κυρία παραμένει διστακτική αλλά παραχωρεί τον αναπτήρα της. “Σας ευχαριστώ”, χαμογελάει ο κύριος. “Κύριε, θα σας συμβούλευα να σταματήσετε το κάπνισμα. Δεν είναι πως ενοχλούμαι που καπνίζετε, απλώς η μη καπνίζουσα κατάσταση συντελεί στο βέλτιστον της σωματικής, αλλά κυρίως της ψυχικής ακεραιότητας. Δεν είδατε τα στατιστικά της IWUStats; Θα επανέλθω όμως στο κύριο θέμα της κουβέντας μας. Ο υιός μου αντέδρασε με βάση τις επιταγές του χαρακτήρα του, και θα κριθεί από τον θεό με βάση τις επιλογές του. Υπήρξε ειλικρινέστατος με τον χαρακτήρα του. Οι δικές σας πράξεις όμως, κύριε, παρουσιάζουν μια χαρακτηριστική ασυνέπεια με την ποιότητα του χαρακτήρα σας. Ειλικρινά, το μυαλό μου δεν χωράει τα γεγονότα. Πως γίνεται, πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος της δικής σας ιδιοσυγκρασίας, με μια τέτοια παιδεία και κουλτούρα, να επέλεξε να μην ευνουχίσει απλώς το βλαστάρι μου; Ήταν ανάγκη να του περάσετε τέσσερις πρόκες στην ουρήθρα του; Και στη συνέχεια, πως άντεξε η ψυχή σας να του κόψετε το ένα αυτί, να του βγάλετε το ένα μάτι, να ξεριζώσετε τα νύχια από τα δάχτυλα των καλοσχηματισμένων ποδιών του, να αφαιρέσετε τα δαχτυλάκια των χεριών, και να του καρφώσετε δύο κατσαβίδια, ένα σε κάθε γόνατο; Και το σημαντικότερο, πως αντέξατε μετά να τον βιάσετε υστερικά, με την τερατώδη αυτή μανία; Ήθελα από καιρό να ρωτήσω τον λόγο που εσείς, ένας καλλιεργημένος και επιτυχημένος, έξυπνος άνθρωπος συνολικά, με τόση λεπτότητα, τακτ, και αυτό το –τόσο καταπληκτικό!- χιούμορ, να μάθω λοιπόν την αιτία που δεν δοκιμάσατε να λύσετε τις διαφορές σας δια της συζήτησης. Το κοινωνικό όφελος κύριε μας προστάζει να σταθούμε προσοχή, είναι ένας μανδύας πάνω από τις σκεπές μας, μας προφυλάσσει. Το ξέρετε πως ο υιός μου έπαιζε μπάσκετ; Δεν νομίζω πως θα έχει όρεξη να ξαναπαίξει τώρα. “. O κύριος θαύμαζε τη ροή του λόγου της κυρίας. “Ειλικρινά λυπάμαι για αυτό κυρία μου, άλλωστε είναι και ο λόγος που ζήτησα να σας δω. Δεν μπορούσα να πράξω διαφορετικά από το αυτόν, για τον εξής απλό λόγο, τον οποίο θα σας παραθέσω ευθύς αμέσως, είναι η κατάσταση ανοικτού-κλειστού και όλες οι πιθανές προεκτάσεις της. Σας μίλησα λίγο πριν για αυτό, αλλά ίσως δεν πιάσατε το στίγμα μου. Αν κάποια πράγματα παραμείνουν για πάντα κλειστά, με σοφό τρόπο, τότε δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να ανοίξουν, διότι ο προορισμός τους είναι κάτι κλειστό, είναι ένα κλειστό σύνολο αριθμών τους οποίους δεν πρέπει να μετρήσουμε ποτέ, είναι ένα μυστικό που δεν θα μάθουμε ποτέ, μια γυναίκα που δεν θα αγαπήσουμε ποτέ, μια ευτυχία που δεν θα ζήσουμε ποτέ των ποτών, και καλά θα κάνουμε να μην την ψάξουμε ποτέ. Από τη στιγμή όμως που περιέλθουμε σε κατάσταση «ανοικτού», οι κανόνες αλλάζουν, το πεδίο αντιστρέφεται, και μοναδικός σκοπός της ζωής μας παραμένει να κρατήσουμε ανοιχτό τον κύκλο, να ανακαλύψουμε όλα τα κρυμμένα μυστικά, να μετρήσουμε όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς, να αγαπήσουμε όσες γυναίκες βρεθούν στο διάβα μας και να ψάχνουμε κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μας για την ανηγμένη αυτή ευτυχία, προσέχτε με, με «η» και όχι «οι». Κάτω από αυτές τις συνθήκες, που θα παρακαλούσα να σεβαστείτε ως απαράβατες αρχές μου, δεν θα μπορούσα με κανένα τρόπο να συζητήσω, διότι είναι εκείνες οι στιγμές που όλες οι συζητήσεις πεθαίνουν, νεκρώνουν και δεν αποτελούν πια επιτυχημένο τρόπο κοινωνικών αλληλεπιδράσεων. Αλήθεια, έχετε πλάνα για απόψε το βράδυ; Παίζεται μια καταπληκτική παράσταση στο Ideon”. Η κυρία απάντησε ήρεμη και με πρέποντα τρόπο πως έχει μια υποχρέωση, αλλά θα μπορούσε σίγουρα την επόμενη. Σηκώνονται, χαιρετιούνται και φεύγουν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, έχοντας κατανοήσει πλήρως ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, οι κακές γλώσσες λένε πως φεύγοντας, όταν πια νόμιζε πως κανείς δεν θα μπορούσε να την ακούσει, ξέφυγε από την κυρία ένα μουρμουρίζων “τι είπε ρε ο μαλάκας νυχτιάτικα”. Άλλες φήμες αναφέρουν πως το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο συνειδητοποίησε το λάθος της , έσκυψε λίγο προς τα μπροστά και δεν ξαναμίλησε ποτέ και σε κανέναν για αυτό. Όπως και κανείς άλλος.

~ από kiwiknorr στο 12 Σεπτεμβρίου, 2010.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized