παιδιά που λέτε…
…δε φτάνει που όλοι πάνε διακοπές και εμείς καθόμαστε εδώ να λιώνουμε, δεν αδειάζει και η κωλο-Αθήνα να ησυχάσουμε. Έχουμε φτάσει στην πιο (θεωρητικά) νεκρή βδομάδα του χρόνου και το πρωί μπαίνω στο τρόλει, ακούγοντας όλο χαρά το τελευταίο Vladislav Delay και βλέπω γύρω μου κόσμο. Πάω στη δουλειά με σκοπό να καταφέρω επιτέλους να ακούσω όλα αυτά που ήθελα και δεν πρόλαβα την τελευταία βδομάδα και γίνεται χαμός και, τελικά, η μόνη χρήση που προλαβαίνει να έχει ο media player είναι να παίζει για να μην κλειδώνει το pc όταν απομακρύνομαι από το γραφείο. Και γυρίζω μετά σπίτι ακούγοντας το «Malevolent Grain» (*exclamation marks* κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε αναλυτικά για την τελειότητα αυτών των δυο κομματιών που βρίσκονται κάπου ανάμεσα στο «HEart Of The Ages» και το «Omnio») και βρίσκω κίνηση στο δρόμο, αντί για έρημες οδούς σε μια ακόμα πιο έρημη Αθήνα. Μήπως έχουμε καταλάβει κάτι λάθος φέτος τελικώς;
Σήμερα δεν πάμε Faith No More, εν μέρει γιατί το ξεχάσαμε, εν μέρει γιατί δεν πολυείχαμε λεφτά και εν μέρει γιατί ποτέ δεν ήμασταν και τρελοί fan-boy-ηδες (νομίζω ότι μόνο το «Angel Dust» πρέπει να τριγυρίζει κάπου εδώ – αν δεν το χω χάσει. Σήμερα έψαχνα την επανέκδοση του «Written In Waters» και δεν την έβρισκα και πολύ αγχώθηκα). Το μόνο που λυπάμαι με τις συναυλίες στο Θέατρο Βράχων, είναι ότι θεωρώ κρίμα να χάνω live σε χώρο που μπορώ να πάω με τα πόδια. Σε συναυλιακά νέα, έμαθα πολύ ευχάριστες ειδήσεις χτες αλλά καθώς δεν ξέρω τι θέλουν να μαθευτεί τα παιδιά που θα το διοργανώσουν, δεν λέω παραπάνω προς το παρόν. Αν κάτσουν και τα δυο πάντως που σκέφτονται, θα είναι εξαιρετικά ωραία φάση.
Αυτές τις μέρες άκουσα σκόρπια πράγματα. Υπήρξε ένα κόλλημα με τους Six Organs Of Admittance με αφορμή το «Luminous Night», όπου οδήγησε σε προσεκτική ακρόαση των περισσοτέρων κυκλοφοριών τους και με έκανε να στενοχωρηθώ που δεν τους είχα αγαπήσει νωρίτερα. Άκουσα πολύ, πολύ ωραίο minimal techno στο «Black Pearl» της Βερολινέζας Bloody Mary, με κόλλησε ο Μανώλης με το «Kiss» της Scout Niblett και το δίσκο που το περιέχει, χαβαλέδιασα αρκετά με το καινούριο Sturmgeist και μ’ άρεσε αρκετά το remix album του «All Is Wild, All Is Silent» των Balmorhea (Eluvium, Jacaszek, Helios, Xela, Peter Broderick, Machinefabriek και άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι). Έμαθα πως κυκλοφόρησαν καινούριο album και οι Madder Mortem και το βρήκα να το ακούσω και να θυμηθώ τα νιάτα μου, τότε που τρέχαμε στα Λονδίνα να τους δούμε. Σκεφτόμουν χτες ότι είναι λίγο κρίμα που πολλά παρακλάδια εκείνης της Νορβηγο-εποχής δεν γνώρισαν διαδόχους με αποτέλεσμα να χαθούν εντελώς. Πάλι ο Μανώλης με πρίζωσε να ακούσω επιτέλους και Holy Toy. Συμπαθέστατο το «Warszawa» και τρελό κόλλημα ο κομμάταρος που λέγεται «Marmur».
Τώρα βέβαια εκείνος ετοιμάζει βαλίτσες και λίστες με αγορές όπου δεσπόζουν τα συγκεκριμένα όταν θα βρεθεί εις τας Νορβηγίας, αλλά θα είμαι καλό παιδί και δεν θα ζηλέψω. Ποντάρω σε επιστροφή με γευστικό merchandise. Ό έτερος Μάνος το χει ρίξει στις εκδρομές και στις Τασούλες και για να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα που θα πάει να κάνει τα μπάνια του φέτος, οπότε θα μείνουμε οι υποδέλοιποι δυο να φυλάμε το blog και να δουλεύουμε για το ψωμί και ελιές μας. Χαρά των ημερών να ξεθαβεις ξεχασμένους δίσκους παλαιότερων εποχών και να ανακαλύπτεις πρώτη έκδοση του «Aqualung» (έστω και ελληνική). Από τα υποδέλοιπα το Sonic Death Monkey προτείνει να πάρετε στις παραλίες μαζί σας το «Wintherhwila» των Fontan, το «La Sangre Iluminada» του Murcof, το «The Messenger» των Matt Joe Gow & The Dead Leaves και το «Infinite Light» των Ligthning Dust. Αυστηρά για απογευματινό-βραδυνό μπάνιο όμως. Μη τα βάλετε ντάλα μεσημέρι και σας περάσουν και για ξενέρωτους. Τυπικό καλοκαιρινό βιβλίο δεν προτείνουμε. Από την στιγμή που δεν έχει βγάλει καινούριο ο Dan Brown, υποθέτω ότι θα πάρετε καμιά special έκδοση βιογραφίας του Michael Jackson. Μάλλον θα φορεθεί αρκετά φέτος.
Αύριο ελπιζω να βγω από το σπίτι και να μαι μόνος μου στην πόλη. Τότε θα πιω και τον πρωινό μου καφέ στην υγειά σας.
sonic death monkey 