λετς ντου δε πόλκα τουίστ!
Το Σάββατο είναι μια περίεργη μέρα παραδοσιακά. Ειδικά σήμερα. Έχει μπάλα αλλά όχι αξιοπρεπές στρήμιν να δούμε την Arsenal να χάνει κι άλλους αμυντικούς, έχει αρκετό νεκρό χρόνο αλλά παραδόξως κανένα νέο δίσκο να με συγκινεί ιδιαίτερα ώστε να του δώκω λίγη προσοχή, έχει ησυχία γιατί οι αθρώποι κοιμούνται και η πλάση ηρεμεί αλλά ταυτόχρονα στο αριστερό αυτί μου από την ώρα που σηκώθηκα παίζει τα μεγαλύτερα σουξέ του Stephen O’ Malley.
Στο δεξί πάλι, όχι. Καθαρά χωροταξικό το ζήτημα, καθόμασταν ψες αριστερά της σκηνής του ΑΝ. Το ένα αυτί λοιπόν είχε να αντιμετωπίσει ορδές από βόμβους και τριξίματα από τα ηχεία και το άλλο τη συζήτηση της διπλανής παρέας. Το αριστερό κέρδισε εύκολα. Ωραίοι οι Bliss και οι Low Gravity, τίμιοι οι Lord 13, απολαυστικοί οι Earthbound και οι Nightstalker ως Nightstalker. Η συζήτηση της διπλανής παρέας ήταν εξίσου ενδιαφέρουσα, πολύ θα ήθελα να μάθω αν τελικά το έριξε το γκομενάκι. Βέβαια σχέση που ευλόγησε, έστω και έμμεσα, ο Αργύρης, δε γίνεται να μην οδηγήσει στην Απόλυτη Ευτυχία. Είναι ο Νόμος. Αλλά ωραία συναυλία, ωραία βραδιά. Με κόσμο και κέφι. Έξω, 4 παρά, ανεβαίνοντας προς την πλατεία ένας τύπος χόρευε *κάτι* και φώναζε «πόλκα τουίστ, ΠΟΛΚΑ ΤΟΥΙΣΤ». Πολύ θα το χαιρόμουν αν επρόκειτο για αυτοσχέδια διασκευή στο γνωστό χιτάκι των Detroit Cobras. Δε ρώτησα όμως, είπαμε, ήταν 4 παρά και η πλάτη μου βιαζόνταν, η μέση μου καθυστερούσε, παρατηρήθηκε μια ευρύτερη σύγχυση μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδρομή ως το κρεβάτι.
To post αυτό άρχισε με βουητό στ’αυτιά και την Arsenal να χάνει 1-0 κάνοντας (και πάλι) αναγκαστική αλλαγή στα στόπερ. Μετά έβαλα το Coldest Season των Deepchord Presents: Echospace. Το cd ε, μακάρι να είχα τα 4 12άρια. Είχα και καιρό να το ακούσω. Το post αυτό τελειώνει με τα αυτιά μου επιτέλους σε ηρεμία και την Arsenal να βάζει 4 στο δεύτερο ημίχρονο.
Θαύμα, το.
sonic death monkey 