sonic death monkey

Π.: Παρουσιάζεται απάνω, έτσι; Και μου λέει «πάμε», εμένα η ζωή μου αρχίζει από την αρχή.
Μ.: Πάνο, σκέφτομαι πως έρχεται το κορίτσι και σου λέει «πάμε». Τη βάζεις στο φορτηγό και πάτε; Και γίνεται μαύρη από πάνω μέχρι κάτω; Γιατί δεν απαντάς;
Π.: Γιατί περιμένω να δω που το πας.
Μ.: Πουθενά δεν το πάω, μιλάω βάση μιας λογικής. Θα αναγκαστείς να αγοράσεις καινούριο αυτοκίνητο, όχι μερσεντές αλλά οπωσδήποτε κονβέρτιμπλ, δέκα εκατομμύρια. Που θα την πας; Θα την νοικιάζεις δωματιάκι στη Θάσο; Όχι, Πόρτο Καρρά σουίτα. Το βράδυ αυτή θέλει καζίνο. Κι άμα την πάει, εντάξει, άμα δεν την πάει; Είσαι άνθρωπος εσύ που θα την πεις «παίξε οικονομικά» ή θα την πεις «παίξε, εδώ είμαι ‘γω»;
Π.: Θα την πω «παίξω, εγώ είμαι ‘δω».
Μ.: Αλλά τελειώνει το καλοκαίρι. Το χειμώνα κατεβαίνετε Θεσσαλονίκη. Θα της νοικιάζεις ρετιρέ στο Πανόραμα. Θα τρώτε στα καλά μαγαζιά. Πίσω σου έχεις αφήσει γυναίκα, τρία παιδιά, άρρωστη αδερφή και γέρο πατέρα. Πεινάνε και εσείς τρώτε στην Πριγκηπόνησσο και ξαφνικά βλέπεις τη Φωτούλα και το Διονυσάκη και ζητιανεύουν στα τραπέζια. Τι κάνεις εκείνη την ώρα;
Π.: Ρίχνω σκοινί και πνίγουμαι.
Μ.: Το κορίτσι αυτό θα είναι κάπου από Φάληρο-Γλυφάδα. Και την παίρνεις την Κυριακή στο γήπεδο με τον Ολυμπιακό και κάνει έτσι ο Ίβιτς και πέφτει δήθεν στη μικρή περιοχή και ζητάνε οι γαύροι μπέναλτι. Και πετάγεται αυτή και φωνάζει «Πέναλτυ!». Τι κάνεις εσύ μπρος στους παοκτσήδες, μια ζωή εξέδρα;
Π. Την πνίγω!
Μ.: Σε ξέρω, γι’ αυτό μιλάω. Και επανέρχομαι στο οικονομικό. Τι κάνεις όταν πλακώσουν τα γραμμάτια αυτοκινήτου; Οι ακάλυπτες επιταγές από κοσμηματοπωλεία, μπουτίκ, νυχτερινά κέντρα, ανθοπωλεία, εστιατόρια; Το ίδιο το κορίτσι για να σε σώσει θα σου πει «Πάνο τελειώσαμε ‘δω» και εσύ χτυπημένος, μόνος, ένα πρωί θα παρουσιαστείς στον εισαγγελέα. Η ποινή λόγω προτέρου εντίμου βίου θα είναι δεκαπέντε χρόνια. Ένα πρωί θ’ ανοίξει η πόρτα και θα βγεις από τη φυλακή. Θα κοιτάξεις κάτω τη Θεσσαλονίκη, τα παιδιά σου θα έχουν αποκατασταθεί, η Μαρίκα θα συζεί με άλλον, ο πατέρας σου θα έχει πεθάνει και η αδερφή σου έγκλειστη σε κάποιο ψυχιατρείο. Και εσύ θα κατέβεις στο Λευκό Πύργο, θα κάμεις μια βόλτα και κανένας δε θα σε καλωσορίσει, δε θα γυρίσει να σου πει καλημέρα. Διότι οι άνθρωποι δε συγχωρούν αυτούς που από έρωτα εκπέσανε.

ευχαριστούμε τη συμπρωτεύουσα, την ερωτική πόλη, το πεδίο δράσης του Ψωμιάδη, το Λωτό. είναι ωραία η μέρα όταν βρίσκεις την ειδοποίηση από το ταχυδρομείο για να πάρεις σιντίζ και δίσκους. το SDM βγήκε για ψώνια. εμπύρετο.

=)))

~ από νάθινμαν στο 27 Φεβρουαρίου, 2009.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized