μικρό post
O Preston λέει του Zack “I’ve got somethin’ really good for ya. An hour’s work for a lotta scratch.”. O Zack σχεδόν τον κόβει με “I ain’t interested.”. O Preston, όχι με παράπονο, όχι με δυσφορία, με φυσικότητα μόνο, ακάθεκτος “Then you *are* in a bad mood. You don’t even let me *propose* it to you. Will ya just listen to me for one minute? One minute of your… er…”. O Zack ακάθεκτος, σαρκαστικός “*valuable* time?”, για να κλείσει η κουβέντα με αναστεναγμό, και το αναμενόμενο “Just *fuck off*, Preston.”
Ο Preston είναι το σπίτι σου, ο Zack είναι η ψυχή σου, το “somethin’” είναι το παρελθόν σου, το “good” είναι αυτό που υπάρχει στο κεφάλι σου, το “are” είναι κάτι, το “bad mood” είναι κάτι που ακολουθεί το πρώτο κάτι, το “one minute” είναι αρκετό, το “ain’t” είναι το μέλλον σου, και τα άλλα είναι κάτι άλλο, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Ούτε νόημα. Βγάλτε άκρη,
Το “Down by Law” είναι μεγάλη ταινία. Όχι επειδή λατρεύω τον Jarmusch. Το αντίθετο. Λατρεύω τον Jarmusch *επειδή* το “Down by Law” είναι μεγάλη ταινία. Δεν είναι το αντίθετο ακριβώς, αλλά υπάρχει διαφορά. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ βγάζω άκρη.
Η αγαπημένη μου σκηνή είναι όπου o Roberto Benigni φωνάζει “I scream. You scream. We all scream. For ice cream.” και οι Tom Waits, John Lurie ακολουθούν, και στη συνέχεια ακολουθούν όλοι, και ο Roberto ουρλιάζει περισσότερο, και οι άλλοι ακολουθούν περισσότερο, και το “ice cream” είναι τελικά και αυτό “I scream”, και γενικώς μεγάλη σκηνή σε μεγάλη ταινία, και εύστοχη και τέτοια. Εδώ δε χρειάζεται να βγάλετε άκρη. Σαφής είναι η ακολουθία. We all scream, for I scream.
Zack : “I ain’t interested”.
Καλώς. Μουσική θέλετε, μουσική θα έχετε. “Oleva” λέγεται το album, και είναι του Miko Vainio. Αδιανόητη διασκευή σε Pink Floyd, set the controls. Καταπληκτικό album, όχι για iPods και κινητά όμως, αλλά για ακουστικά. Δε θυμάμαι γιατί το κατέβασα, αλλά όλα κάτι μου θυμίζαν, και αυτός μου ήταν γνωστός, και η μουσική γνωστή μου ήταν, αλλά το κεφάλι είχε κολλήσει, όπως μόνο το κεφάλι ξέρει να κολλάει. Έπρεπε να έρθει έτερο μέλος του sonic death monkey για να με συνεφέρει με σχόλιο “αυτός από τους Pan Sonic δεν είναι ρε;”. Απαντώ επίσημα, ναι, αυτός είναι, και έκανε φοβερό album, και προσεγμένο και ακούστε το.
Επίσης, γιατί όλα τα *πραγματικά* καλά συμβαίνουν τόσο μακριά;
sonic death monkey 