Προσπαθώντας να σώσουμε την ψυχή μας
Και ενώ όλοι έχουν πιάσει τους διθύραμβους για το φετινό album των Soulsavers εδώ προσπαθούμε να καταλάβουμε αν μας έχει ξεφύγει κάτι, αν δεν έχουμε γούστο ή αν είμαστε εντελώς βλαμμένοι ρε παιδί μου. Σημείωση προτού συνεχίσουμε. Η φωνή του Mark Lanegan είναι έρωτας μεγάλος από την στιγμή εκείνη που συγκάτοικος εδώ μας προετρεψε να ακούσουμε το «Field Songs» και το «Scraps At Midnight». Δεν θα το αναλύσουμε εδώ αυτό όμως. Η πρώτη επαφή με το εν λόγω album αρκούντως χλιαρή και δεν υπήρξε ιδιαίτερος ενθουσιασμός. Σήμερα ξαναδιαβάζοντας για μια ακόμα φορά πόσο γαμάτο είναι και πόσο είναι από τους δίσκους της χρονιάς (και μάλιστα και από άτομα άσχετα με το είδος), έγινε μια εκ νέου απόπειρα προσέγγισής του. Ομολογώ ότι αυτή τη φορά τα πήγαμε καλύτερα, δεν έπεσε από την αρχή χυλόπιτα αλλά μας είπε οτι θα το σκεφτεί. Πάλι όμως η αίσθηση ότι δεν γνωρίσαμε και τον έρωτα της ζωής μας παραμένει. Ποιος ξέρει.. Ίσως να μείνουμε φίλοι, ίσως μια μέρα να ανακαλύψουμε την αξία του και να το κυνηγήσουμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Προς το παρόν διατηρούμε απλά ένα φλερτ (!!!) για να περνάει η ώρα.
Αυτή την ώρα όμως έχει πάρει σειρά το «Ταξίδι στη Γη» για το οποίο μας λένε οι Στέρεο Νόβα και δεν μπορούμε να σκεφτούμε τίποτα καλύτερο για βραδινή ακρόαση με κλειστά τα φώτα και ησυχία γύρω. Όταν δε, μας πουν και για τα άδεια εκείνα χέρια, υπάρχει μεγάλη περίπτωση να ξεχάσουμε τις περισσότερες λεπτομέρειες. Το «Βιταμίνα Τεκ» αργήσαμε αλλά το μάθαμε καλά. Μπορεί να μη λέμε ότι τους ακούγαμε από τα rehearsal τους, αλλά μπορούμε να λέμε ότι τους αγαπήσαμε αφού είχαν πεθάνει. Και να βγάζουμε τη γλώσσα σε όσους δεν μας παίρνουν στα σοβαρά.
sonic death monkey 
Οπωσδήποτε δεν είναι και ό,τι πιο ουάου να κάνουμε σχόλια μεταξύ μας, αλλά εκείνη η διασκευή στο «Spiritual» εκεί μέσα είναι πολύ μεγάλο πράγμα.