Βάζοντας μουσική να παίζει
Τελικά σήμερα (Κυριακή 9 Σεπτεβρίου 2007 για την ιστορία) συνειδητοποιώ γιατί ποτέ δεν θα αγαπήσω την συντριπτική πλειονότητα των clubs σε σχέση με τη μουσική που βάζουν. Γιατί δεν ξέρουν τι θέλω να ακούσω. Και γιατί δεν ξέρω εγώ τι θέλει να ακούσει ο dj ώστε να ξέρω αν όντως ταιριάζουμε. Και ίσως γι’ αυτό καταλήγουμε στο ότι είναι καλύτερα να ακούμε μουσική που επιλέγουμε μόνοι μας. Όμως φαίνεται ότι δεν είναι απόλυτα σωστό.
Υπάρχει ένας ιδιαίτερος τύπος μαγείας όταν ακούς μουσική που λατρεύεις και που έχει επιλέξει κάποιος άλλος. Είναι ίσως από τους ομορφότερους τρόπους επικοινωνίας, αφού τα τραγούδια εκφράζουν κοινά πράγματα και στην ουσία λειτουργούν ως κοινά σημεία αναφοράς. Βέβαια, τις περισσότερες φορές (δυστυχώς ή ευτυχώς – μάλλον το δεύτερο) αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ανθρώπους που έτσι και αλλιώς μπορείς να επικοινωνήσεις πολύ καλά και που ήδη μοιράζεστε κοινά πράγματα. Αυτό όμως δεν μειώνει σε καμιά περίπτωση την αίσθηση της προσμονής για το επόμενο κομμάτι και την απόλαυση του να ακούς ακόμα ένα που λατρεύεις. Ακόμα και αν δεν το ξέρεις.
Συμπέρασμα; Φτιάχτε ραδιόφωνα για τους φίλους σας! Μπααα, δεν έχει συμπεράσματα εδώ. Απλά συνεχίζουμε να ακούμε την μουσική και συνεχίζουμε να εντυπωσιαζόμαστε με τα μικροπράγματα που προσέχουμε ή συνειδητοποιούμε εδώ και εκεί. Έτσι έχει περισσότερη πλάκα πιστεύω. Περισσότερη καινούρια μουσική στο άμεσο μέλλον.
sonic death monkey 
Παιδιά γειά σας!! Με λένε Αλέξανδρο, είμαι 26 ετών και μου αρέσει πολύ το blog σας!! Δύο παράπονα έχω μόνο :
α) Γιατί έχετε σταματήσει να γράφετε συχνά;
β) Γιατί δεν έχετε φέρει γκομενάκια;
Αν το θέλετε κι εσείς θα ήθελα να γράψω ένα θέμα για τους αυθεντικοπατέρες της μουσικής!! Και επίσης θα πω και στις φίλες μου να διαβάζουν sonicdeathmoneky!!
Ευχαριστώ!!