Νυχτερινές επιστροφές
“Across the desert, the wise men traveled” έλεγε ο φίλος Justin στην διαδρομή από την δουλειά σήμερα. Για να ακολουθήσει η Sarah της Rim Banna σε μια γλώσσα που δεν μπορούμε να καταλάβουμε αλλά που αυτό δεν σημαίνει ότι μας αφήνει ασυγκίνητους. Και για το τέλος οι Noir Desir αποφάσισαν να μας πουν για ταξίδια με τον άνεμο. Τις προάλλες στην επιστροφή από την νυχτερινή έξοδο, σε μια ιδιαίτερως σπάνια αναλαμπή στην μουσική που ακούς στα ταξί, η Μπέλλου τραγουδούσε για αεροπλάνα και βαπόρια και πιστεύω ότι η ομορφιά της στιγμής δεν οφειλόταν στο ποτό.
Τώρα, στο σπίτι πλέον, στην ώρα της ηρεμίας μετά το πήξιμο της μέρας ο Tom Waits θα τραγουδήσει για τον δρόμο της ειρήνης σε λίγο. Δυστυχώς η ονομασία θα ακουστεί άκρως ειρωνική. Το τραγούδι όμως θα παραμείνει από τα πιο όμορφα που έχω ακούσει φέτος. Δεν ξέρω αν είναι της εποχής που κάθε λέξη που αφορά ταξίδια είναι τόσο ελκυστική. Μάλλον είναι σωστό αυτό που ανέφερε ο φίλος Rob αναφερόμενος σε κάτι διαφορετικό ότι “πολλές φορές χρησιμοποιούμε την ποίηση κάποιου άλλου” για να εκφράσουμε αυτά που θέλουμε να πούμε.
Αν κοιτάξω στην playlist που ετοιμάζεται για το βράδυ μάλλον θα βρεθούν μπόλικες συγγενείς αναφορές. Από το “I May Be Over There (But My Heart Is Over Here)” της Mira Calix στο “Same Ol’ Road” των Dredg και από το “Ends Of Earth” των Dirty Three στο “We’re The Only Ghosts Here” των Tarentel. Μέχρι να πάμε λοιπόν εκεί που θέλουμε να είμαστε, ακούμε και σκεφτόμαστε.
sonic death monkey 