sonic death monkey

Truthfully, I am lying in intensive care. Wired, plugged and electronically connected, I have glided from a coma into a sonic simulation of past, and passed, life. As befits an altered state, the memories have been superimposed; stripped of context, conflated from seasons, times, eras, moments, even fictions, into a concentrated essence of my existence in the sound-world.

Οι δυο πρώτες σελίδες του «Ocean of Sound» του David Toop είναι από τα μαγευτικότερα κείμενα που έχουν γραφτεί ποτέ για τη μουσική (ναι, μην απορείς, για τη μουσική). Οι δυο πρώτες σελίδες του «Ocean of Sound» του David Toop είναι από τα πρώτα πράγματα που μου έρχονται στο μυαλό όταν ακόυω έναν πολύ καλό δίσκο ηλεκτρονικής μουσικής.

O Anders Trentemøller λοιπόν είναι ένας Δανός παραγωγός, ο οποίος φέτος κυκλοφόρησε το πρώτο του album παρά το γεγονός ότι από το ’97 κιόλας «υπάρχει» δισκογραφικά, κατά κύριο λόγο μέσω των remixes που έχει κάνει για λογαριασμό ονομάτων όπως Royksopp, Knife, Yoshimoto και Moby. Αν λοιπόν τα remixes είχαν ένα ενδιαφέρον (δεν ήταν και τίποτε καταπληκτικό δηλαδή αλλά.), το «Last resort» έρχεται και απλώνεται στο χώρο με το που πατάς το play, με τέτοιο τρόπο που τον γεμίζει χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Κατάλληλο τόσο για να βρει στέγη στα σπιτικά ακουστικά όσο και στα ηχεία club (αν και αισθάνεται εμφανώς πιο άνετα στη διακριτικότητα των πρώτων) αν το χαρακτηρίζει ένα στοιχείο αυτό είναι η πολυσυλλεκτικότητα.

Φαντάζομαι ότι η ταμπέλα που που θα του κολλήσουν είναι αυτή που γράφει «minimal techno» αλλά αφ’ενός περισσότερο μπερδεύουν τέτοιοι χαρακτηρισμοί, αφ’ετέρου δεν έχουν και ιδιαίτερη αξία εδώ που τα λέμε. «Μουσική δωματίου με θέα» νομίζω είναι πιο ταιριαστή ετικέτα. Η κριτική του Pitchfork για το δίσκο φτάνει μέχρι το σημείο να το παρομοιάσει με το K&D Sessions των Kruder και Dorfmeister αλλά ας μου επιτραπεί να διατηρήσω κάποιες αμφιβολίες για την αξία της σύγκρισης αυτής, μιας και μου φαίνεται πιο «σοβαρή» δουλειά αυτό εδώ.

Βασικός ανταγωνιστής του ομώνυμου των Burial (υπό τη Hyperdub) για τον τίτλο του καλύτερου ηλεκτρονικο_περίεργου (διεκδικώ το copyright του όρου) ντεμπούτου της χρονιάς, το Last resort θα αρέσει πολύ στους φίλους των κυκλοφοριών της Kompakt για παράδειγμα. Παίζει και limited έκδοση με δεύτερο cd, θα περιέχει παλαιότερα singles του. Όλα αυτά με την ελπίδα να βρεθεί σε κανένα μαγαζί εδώ κοντά για να μην φορτωνόμαστε πάλι σε φίλους με πιστωτικές :ρ

There are earplugs, but then I just hear the sound of my own cell.

~ από νάθινμαν στο 17 Νοεμβρίου, 2006.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized