sonic death monkey

Νομίζω πως η στιγμή που θα κάτσεις στο γραφείο, με τον καφέ δίπλα και θα βάλεις την μουσική να παίζει είναι από τις πιο ήρεμες που μπορείς να πετύχεις στη μέρα σου. Και μόνο γι’ αυτό τις θεωρώ από τις πιο απολαυστικές. Αν δε, συνδυάζονται και με κάτι άλλο όπως το γράψιμο π.χ. νομίζω ότι μπορούν να χαρακτηριστούν στιγμές ευτυχίας. Η επιλογή σήμερα για τη συγκεκριμένη στιγμή νομίζω ότι θα έκανε περήφανο τον κύριο Rob Gordon, καθώς υποθέτω ότι ο Solomon Burke είναι από τις μεγάλες του αγάπες. Αναρωτιέμαι τι να κάνει μετά από τόσα χρόνια πάντως ο Rob. Αυτό όμως είναι κάτι που μπορούμε να συζητήσουμε κάποια άλλη στιγμή.

Προς το παρόν η μουσική του Burke είναι ιδανικά χαλαρωτική για μια Πέμπτη που λόγω απουσίας δουλειάς είχε όλα τα χαρακτηριστικά της Κυριακής, χωρίς όμως την ακεφιά της. Μάλλον γιατί το σαββατοκύριακο είναι ακόμα μπροστά μας. Πέρασαν και διάφορα άλλα από το στερεοφωνικό σήμερα (ή να πούμε καλύτερα από το winamp?), κάποια αρκετά πιο αγαπημένα από το “Don’t give up on me”, αλλά αυτή τη στιγμή που παίζει το “Only a dream” μπορώ ότι λιγα πιο κατάλληλα θα μπορούσαν να υπάρξουν για την απόλαυση του απογευματινού καφέ (και να αρχίζουμε να συνηθίζουμε ότι ήδη έχει νυχτώσει). Αργότερα μάλλον θα ακολουθήσουν εντελώς διαφορετικά πράγματα (ένα “Changing of the light” αρχίζει να φωνάζει πολύ κάπου από το βάθος σήμερα).

Τώρα φυσικά γνωρίζω τουλάχιστον ένα άτομο που θα αρχίσει να λέει ότι το τσάι είναι πιο ωραίο για τα απογεύματα, αλλά μέχρι να μάθω τι προτιμούν στο Bolungarvik, δύσκολα θα αλλάξω τον καφέ μου. Έστω και αν συνειδητοποιώ τώρα ότι δεν το πέτυχα και πάρα πολύ. Για τη συνέχεια τα δυο τελευταία τεύχη του Wire περιμένουν υπομονετικά να διαβαστούν με προσήλωση (να δω τι θα πρωτοπρολάβουμε να ακουσουμε πάλι), ενώ έχει ξεμείνει και το “Live at Bar Maldoror” των Nurse With Wound από τις πρόσφατες αγορές που δεν έχουν πάρει τη σειρά του ακόμα. Εξάλλου είναι νωρίς για τον Justin ακόμα.

~ από KsDms στο 9 Νοεμβρίου, 2006.

Αναρτήθηκε στις Uncategorized